Dawno, dawno temu, na oceanie istniała 

wyspa, którą zamieszkiwały emocje, 

uczucia oraz ludzkie cechy - takie jak:

Dobry humor, Smutek, Mądrość, Duma a 

wszystkich razem uczyła miłość.

Pewnego dnia mieszkańcy wyspy 

dowiedzieli się że niedługo wyspa 

zatonie.

Przygotowali swoje statki do 

wypłynięcia w morze, aby na zawsze 

opuścić wyspę.

Tylko Miłość postanowiła poczekać do 

ostatniej chwili.

Gdy pozostał maleńki skrawek lądu - 

Miłość poprosiła o pomoc.

Pierwsze podpłynęło bogactwo na swoim 

luksusowym jachcie. Miłość zapytało:

- Bogactwo, czy możesz mnie uratować?

- Niestety nie. Pokład mam pełen złota, 

srebra i innych kosztowności. Nie ma tu 

miejsca dla Ciebie - odpowiada Bogactwo.

Druga podpłynęła Duma ogromnym 

czteromasztowcem.

- Dumo zabierz mnie ze sobą - poprosiła 

Miłość

- Niestety nie mogę cię zabrać! Na moim 

statku wszystko jest uporządkowane, a 

ty mogłabyś mi to popsuć - odpowiada 

Duma i z dumą podniosła piękne żagle.

Na zbutwiałej łódce płynął smutek.

- Smutku zabierz mnie ze sobą - 

poprosiła Miłość.

- Och, Miłość ja jestem tak strasznie

smutny że chce pozostać sam - odrzekł

Smutek i smutnie powiosłował w dal.

Dobry humor przepłynął obok Miłości nie

zauważając jej, bo był tak rozbawiony,

że nie usłyszał nawet wołania o pomoc.

Wydawało się Miłości że ginie na zawsze 

w głębinach oceanu.......

Nagle Miłość usłyszała

- Chodź! Zabiorę Cię za sobą!- 

powiedział nieznajomy starzec.

Miłość była tak szczęśliwa i wdzięczna 

za uratowanie życia, że zapomniała 

zapytać kim jest jej wybawca. Miłość 

bardzo chciała się dowiedzieć kim jest 

tajemniczy starzec.

Zwróciła się o prośbę do Wiedzy.

- Powiedz. mi proszę kto mnie uratował?

- To był czas - odpowiedziała wiedza

- Czas?- zdziwiła się Miłość- dlaczego 

czas pomógł?

TYLKO CZAS 

ROZUMIE JAK 

WAŻNYM 

UCZUCIEM

W ŻYCIU 

KAŻDEGO 

CZLOWIEKA JEST 

MIŁOŚĆ