cieniutko...

   Tak, cieniutko... Jak zwykle Skony zaczął od dupy strony i porwał się z motyką na słońce. Ale ja już tak mam. Napisałem pierwszą książkę -> szmira totalna. Ale byłem na to przygotowany, nie zraziłem się. Potrenowałem, poprawiłem warsztat i siadłem do klawiatury. Pisałem, pisałem... zajęło to prawie rok. Udało mi się skończyć, poddać to korekcie i poprawic niedociągnięcia. Kilka osób przeczytało i stwierdziło, że dobre. No i co z tego, że dobre? Wysłałem do wydawnictwa. Cisza. Wysłałem do drugiego, trzeciego....Rezultatu możecie się domyślić. Mają mnie głęboko gdzieś. Dlaczego? Bo nie mam odpowiedniego CV. Nie publikowałem nigdzie opowiadań, nie pisałem do antologii, nie brałem udziału w konkursach literackich. Mój dorobek jest cieniutki jak ten marny badylek, który trzymam na zdjęciu... Co z tego wynika? To, że Skony musi brać dupę w troki i zacząć od nowa. Po raz kolejny...

   Może kiedyś wypłyne na szersze wody? Może ktoś zechce czytać moje wypociny? Może...

   Teraz czeka mnie kupa roboty i długa, wyboista droga z niepewnym rezultatem. Pisałem, piszę i pisać będę a wydawcy...cóż, wydawcy to wydawcy.

   Jedno jest pewne : będę pisał bo lubię i dobrze mi to idzie. A co z tego wyjdzie? Życie zweryfikuje moją pracę dokładniej niż redaktorzy...

   Jak znajdziecie na półce w m'piku tytuł "Medalion" to będzie znak, że mi się udało :P