[...][...]O jak cudownie, o jak wspaniale, życie obumiera, źdźbło trawy zostaje, a cóż to, a cóż to, ono zaraz życie straci, bo samotnie nikt nie umie, przez czas przetrwać bracie.[....][...]
K.R.List o porzuconych
[...]Złością nic nie wskurasz, gniewu nie opanujesz, jeśli tylko myślisz, że nanic te staranie.[...] Cóż można powiedzieć, ludzie są wspaniali, lecz by ich zrozumieć nie można być człowiekiem. .......................................................................................................