Bitwa pod Grunwaldem

Tuż przed bitwą król obojga narodów – Władysław Jagiełło zatrzymał się na wzgórzu ze swoją świtą: - Co to za wioska? – spytał - Grunwald – odpowiedział Janko z Myszycy - A tamta? – powiedział król, wskazując palcem na północ. - To Włodzimierka - Eee, to jedziem się do Grunwalda napierdalać, bo Włodzimierka to tak hujowo brzmi... W ten oto sposób Władysław Jagiełło wybrał pole bitwy Król Jagiełło siedział w swoim wozie dowodzenia i co chwila zerkał na zegarek. Minęła godzina od zapowiadanej faksem wizyty dwóch znamienitych rycerzy zakonu krzyżackiego. Witold siedział w kącie i układał pasjansa z dwóch kart, który i tak nigdy mu nie wychodził. Nagle z pomieszczenia radiooperatora wypadł woj Przemko z Bydgoszczy z okrzykiem: „Nadchodzą!”. Faktycznie, po chwili do opancerzonych drzwi ktoś zapukał. • Wlazł - rzucił Jagiełło, zagryzając mentosa. Pukanie rozległo się ponownie. - Do nich trzeba po ichniemu... Komm, komm... schneller bitte - zakrzyknął książę Witold. Drzwi otworzyły się i w pośpiechu wbiegło do środka dwóch gości w zbrojach i z piórami pawi na hełmach. - Guten Morgen polnischen koenig - powiedział wyższy i starszy, stając na baczność. - Co oni gadają? Chcą mnie butem w mordę lać czy jak? - spytał Jagiełło, przyglądając się obu gościom dość uważnie, na co pozwalał mu jego sokoli wzrok i noktowizor. - Nie król... my dla wasza przynieść zwei mieczen - powiedział starszy. - Udo, komm gib mir zwei mieczen - poprosił. Udo wyciągnął zza pleców dwa krótkie kordziki marynarskie. - Miały być zwei grossen mieczen - powiedział starszy z upomnieniem. - Ich weisse nicht... Ja nic nie wiedzieć. meine liebling fater. Urlich geben mi tylko te maciupen sztileten... Ich weisse nicht - tłumaczył się młodszy. - Co oni plotą? - zdenerwował się Jagiełło. - Gadać mi zaraz co jest grane, bo dam po gębie! Krzyżaccy rycerze zamarli z lekko rozchylonymi ustami. Latająca wokół mucha wykorzystała ten moment i narobiła młodszemu na hełm. - Gadajcie coście za jedni i dawajcie te miecze, coście je mieliście przynieść, ino wartko, bo czas już bitwę zaczynać. - Och, meine liebling polnischen koenig... keine krieg, keine bitwa, my przynieśli zwei mieczen - powiedział starszy, podnosząc do góry kordziki - żeby był freundschaft, buzi-buzi. Polaken, Szwaben zwei brudder, cmok, cmok - zakończył, składając usta w słodkiego całusa. - Wywalić tych dwóch pedałów! - powiedział podniesionym głosem Jagiełło. - I posłać im na odchodne ze trzy stingery, żeby nie myśleli, że odchodzą z pustymi rękami. Ja im dam buzi-buzi... cmok, cmok! Niech artyleria zajmie się tą hałastrą w białych prześcieradłach i zakutych w blachy, a pawie piórka, to ja już im sam powtykam... - zaryczał. Dwaj rycerze krzyżaccy, odchodząc, sprzeczali się między sobą. - Scheise... du dumkopf. Ty idiota, zamiast zwei mieczen ty dał zwei klajne sztiieten. was du zrobił z zwei grossen mieczen dla polnische koenig? - krzyczał straszy. - Och, eine kleine gescheft, ja zrobić mały interesa... Ja sprzedać zwei grossen mieczen i dostać guten polski herbatnik i zwei maciupen sztiieten - odparł młodszy. - Scheise, scheise. scheise, trzi razy scheise!!! - zaklął stary. - Tobie się fater chcieć scheise? - spytał młodszy. - Nein. du dumkopf! W tym momencie w obu rycerzy uderzyły wspomniane trzy stingery i zakończyły głupawy dialog. Z krzyżackich pozycji zostały tylko stosy żelastwa i kilka koni. Jagiełło jeździł jeepem po pobojowisku i oglądał zniszczenia. Morał z tej historyjki jest równie głupi, jak i cała historyjka: nie należy się pchać z zwei maciupen sztileten zamiast grossen mieczen, bo może to zmienić historię i otrzyma się drei stingeren i nie zdąży się nawet „Mein Gott!” zakrzyknąć. W tym momencie należy dodać, że „guten polski herbatnik” był dziełem zakładów E. Wedla. PoStRooFkI.. dLa KlAsY Id oRaZ Dla WsZyStKiCh XD fociaskowiczów Na BlogaSkAcH Z CaŁeGo ŚwIaTa! :D KoMcIuJcIe :D Bo :D tO :D FaJnIuSiE :D