R A C J A

A po świętym gniewie przychodzi Czy rozsądek? Wolałbym nie sądzić Mój wróg ciągle jeszcze na północy Moje ciało nie zadławi się tej nocy Choć drut kolczasty pod napięciem ściska serce dusi serce… Mój teraz na zachodzie Mój mózg nie unosi się na wodzie A drut kolczasty pod napięciem ściska myśli, dusi myśli… Nieważne okazało się dziś ważnym Złe, mądre i szczere słowa okazały się na marne Nie miałem racji, miałem racje Konsekwencją, nie zmiennością uczuć wygrywa się walkę Zobaczymy, co będzie, gdy wróg się stawi Wróg mój nigdy, nigdy, nigdy, nie ma racji Jak przegrywam, to tylko wrażliwością To dokładnie to samo, co słabością Bo wrogowie mają to do siebie Że w stosunkach z nimi racja nie istnieje. A wygrywa zawsze, nie mądrzejszy. Ten silniejszy wygrywa zawsze. Nieważne okazało się dziś ważnym Złe, mądre i szczere słowa okazały się na marne Nie miałem racji, miałem racje Konsekwencją, nie zmiennością uczuć wygrywa się walkę Ale co gdy… Sytuacja wyraźnie określa Czy to racja, czy nie racja? Co gdy wróg twój miły Swoje myśli wkłada do kieszeni innych? Co gdy wróg twój miły Tłumi siebie, by miło było innym? Ja nie podarowałbym nikomu, nigdy prezentu takiego Upominku złożonego z tego wszystkiego co jedynie moje Czyli wolnych myśli Własnego subiektywnego odczucia co złe, a co dobre. Nieważne okazało się dziś ważnym Złe, mądre i szczere słowa okazały się na marne Nie miałem racji, miałem racje Konsekwencją, nie zmiennością uczuć wygrywa się walkę A, że wróg, Twój miły wróg. Rozdaje takie paczuszki… Pozostaje mi założyć płaszczyk czyściutki. Nową trochę sztuczna warstwę gniewu, konsekwencji. To się zawsze opłaca. Wróg będzie Ci wdzięczny. Kiedyś… Wrogowie są wdzieczni.