wątpliwości.

Ciekawe ilu ludzi ma tak jak ja.

Rozsądek i serce w ciągłym konflikcie.

I siedzę patrząc na zielona kropkę przy jego avatarze,

i zastanawiam się, co napisać.
Ba! Czy w ogóle napisać?

A jeśli napisać to co? Zwykłe hej? A może cos oryginalnego.

Klikam okno czatu i zamykam je raz po raz.

Aż w końcu zielona kropka znika, bo użytkownik jest off line.

I myślę sobie  "Tak miło być", a w uszach dźwięczy mi melodia  i jakby wyraźne słowa Alana Baskiego.

I nagle, przenika mnie myśl, że to, co dobre sie skończyło, że zbyt wiele rzeczy sie zdarzyło, że nie wróci to co było, że nie wymaże gorzkich słów, beznadziejnych zachowań, i niekomfortowych sytuacji.
Więc nawet jeśli dobre chwile w mej pamięci górują nad tymi złymi, to te złe są.

Może on pamięta to, o czym ja zapominam?

I znów słyszę głośny krzyk rozsądku ZAPOMNIJ!

A serce szeptem podpowiada WALCZ!

Na zdjęciu z jedyna osobą, której ufam bez granicznie i ostatnią, z którą mogłabym podzielić się tymi wątpliwościami. 
O ironio !