Arabesque...

"Kuno"

Chcę latać,
tak lekko i pięknie,
jak wznoszą się na niebie,
te barwne latawce,

szybować ku górom,
błękitnym przestworzom,
w miejsce gdzie cisza,
miesza się z uśmiechem,

na dźwięk klawiszy białych,
co posród czarnych wyjątków,
opływać w dostatek brzmień,
jak wyspa, gdzie Okinawa leży,

Być tak wysoko,
dzięki Tobie i dłoniom,
dotykać mogę najśmielej,
pogardy samego siebie,

Fruwać jak ptak,
co choć jest wolny,
jedynie z pozoru,
z ziemi się wydaje,

w swej klatce umysłu,
zamykać się codzień,
w skupieniu oglądać,
jak odrzucasz Ci dane,

Patrz na mnie,
nim całkiem naga,
wskoczysz w wir bagna,
rozrzucisz banknoty,

Krzyczeć zaciśniętymi zębami,
wznieść się w błękitną dal!,
Kawaii! Kawaii!,
by potem spaść,
tylko zakrwawnionego kimona żal...

Niewiele jest rzeczy mogących tak bardzo poruszyć skamieniałe serce, jak obrazy przed oczami, które wydają się w wielu aspektach tak bardzo prawdziwe, że jakby wyjęte z Twojego własnego życiorysu. To tak, jakby ktoś nakręcił film o Tobie, a wybierając tak specyficzne sceny, pokazywał świat z perspektywy Twoich oczu...

Tak mało jest obrazów poruszających tak do głębi, że łza uciekająca po policzku, nie robi tego ze wstydu, że musi upaść, a jest z siebie dumna, bo pozwoliła wyzwoilić tak ludzkie uczucia jak smutek, żal, cierpienie...

Jeszcze bardziej boli, gdy wyświetlana sytuacja jest jakby tą odgrywaną wiele razy w Twoich wspomnieniach, a cierpienie bezradności w tamtej chwili i tej widocznej teraz, rozrywa bijące serce na miliony części tylko po to, by zaraz krwią pozlepiać tylko po to, by bijąc w coraz szybszym tempie, mogło wzmów ból odczuwany przez bohatera obrazu...

Okrucieńswem jest obraz młodych dusz. Zbłąkanych dusz. Odchodzących młodych, zbłąkanych dusz na drugą stronę...

Arabesque...

Breathe...

Erotic...

Jewel...

All about Lily Chou Chou - Riri Shushu no subete

Jedna sekwencja obrazów zestawiona umiejętnie ze sobą potrafi poruszyć...