zabić i zniszczyć, zniewolić!
Dodano: 6 PAŹDZIERNIKA 2008
eb
eb
egzystencjalna porażka.
Wszechobecna disturbia, dosłownie i jako piosenka. Niepokój, zdenerwowanie, stres, zapomienie. Mam jakies małe załamanie. Jesień idzie, a to przygnębia.
Albo mam za mało jakiejś witaminy. Ehe, prawdopodobne. Nie jest to stan zadawalający mnie.
Niedawno wróciłam do przeszłości, którą pozostawiłam poza sobą. Nieważne. Było ważne kiedyś.
Teraz całym sercem cieszę się ze szczęścia NimfoMańki i jej MeeHowa, bo to jest przykład, że udaje się.
Ryba jest uradowana i po tch wszystkich rozdarciach emocjonalnych dostała to, na co naprawdę zasługuje.
Może to jest przykład, ze nie warto tracić nadziei?
Mam problemy ze sobą, ale nic z tych standardowych jęków, że się zmieniłam.
Dziwnie jest.
Jednym słowem: disturbia.
Aha, z tego miejsca pozdrawiam Grześka i dziękidzięki.
Komentarze
Użytkownik usunięty
życzę Ci więc, żeby wszystko było dobrze.
Ty też (bo ja też? XD) zasługujesz na to, Świstku :*
Ty też (bo ja też? XD) zasługujesz na to, Świstku :*
06/10/2008 22:03:55
Użytkownik usunięty
w sumie to sama sobie zaprzeczam: "nie bierz mnie za przykład" i "jestem potwierdzeniem teorii". ale głównie chodzi mi o to, ze nie ma czegoś takiego jak ludzki wzorzec, według którego można oceniać swój własny los i przez pryzmat życia innej osoby praktykować cokolwiek w swoim. chociaż każdy jest oddzielną indywidualnością wierzę, że każdy z nas jest przerysowany jak przez kalkę. jak się potoczy los, który każdy ma taki sam, tak samo jak i szanse na miłość, zależy od nas samych. nie od żadnych nadziei, przeznaczeń. chodzi o samozaparcie, dystans do siebie i świata, zauważenie w sobie dobra i umiejętność wyeksponowania go. warto czasami się nawet poczuć jak mróweczka w odniesieniu do całego globu i zrozumieć, że nasze osobiste problemy egzystencjalne nie są problemem ogółu. a skoro są tak małe to można je pokonać we własnym zakresie.
06/10/2008 22:03:26
Użytkownik usunięty
uła. dziwnie się czuję z tym przytoczeniem mnie u Ciebie ;p
może dlatego, że nie uważam się za jakikolwiek przykład.
w sumie... sama sobie wydaję się ostatnio mimo wszystko potwierdzeniem dwóch teori: pierwszej, że miłość jest normalnie jednym wielkim "bach, ciach, trach", trafia nie wiesz kiedy (sama jestem zła, że przeoczyłam ten moment, nie umiem go ani nazwać ani wskazać), i drugiej, że aby mieć pokój ze światem trzeba najpierw rozwikłać wojny w sobie.
na podstawie fbl nie można raczej o mnie powiedzieć jako o kimś emocjonalnie stałym w czymkolwiek, zwłaszcza we wszelkich radościach, ale to dlatego, że wszelkie moje wybuchy to impulsy, zostawiam rozgotowaną notkę, rano zapominam i nagle znajduję multum niepotrzebnych mi rad, które sama znam dobrze. tzn... inaczej. potrzebnych oczywiście, ale raczej do stwierdzenia, że mam dla kogo się nawet i smucić czasami a ludzie nie są maszynami.
może dlatego, że nie uważam się za jakikolwiek przykład.
w sumie... sama sobie wydaję się ostatnio mimo wszystko potwierdzeniem dwóch teori: pierwszej, że miłość jest normalnie jednym wielkim "bach, ciach, trach", trafia nie wiesz kiedy (sama jestem zła, że przeoczyłam ten moment, nie umiem go ani nazwać ani wskazać), i drugiej, że aby mieć pokój ze światem trzeba najpierw rozwikłać wojny w sobie.
na podstawie fbl nie można raczej o mnie powiedzieć jako o kimś emocjonalnie stałym w czymkolwiek, zwłaszcza we wszelkich radościach, ale to dlatego, że wszelkie moje wybuchy to impulsy, zostawiam rozgotowaną notkę, rano zapominam i nagle znajduję multum niepotrzebnych mi rad, które sama znam dobrze. tzn... inaczej. potrzebnych oczywiście, ale raczej do stwierdzenia, że mam dla kogo się nawet i smucić czasami a ludzie nie są maszynami.
06/10/2008 21:58:50
