Mieliśmy już za sobą wszelkie powroty i wiedzieliśmy, że się nie wraca ani do
tych samych miejsc, ani do tych samych planów.
Chyba od tego momentu w człowieku zaczyna się dorosłe życie.
Długo nie mogliśmy w to uwierzyć.
Nieodwracalność zdarzeń i uczuć jest równie absurdalna jak śmierć, trudno ją
zaakceptować. Na szczęście ta wiedza przychodzi na samym końcu: kiedy
umiera nam ktoś bliski albo kiedy kończy się miłość.
Ale zanim przyjdzie, człowiek próbuje i próbuje, próbuje o wiele dłużej niż to ma sens.
http://www.youtube.com/watch?v=m9DO3zpdWqw
no i dalej stoje w tym samym miejscu, mimo tych wszystkich zdarzeń. -.-