burza uczuć, sztorm łez, huragan smutku. 

zdjęcie z dziś, robione Pawła telefonem. <3

nie ukrywam że zdjęcie mi się podoba, tylko musiałam dużo kombinować. :|

bo słońce mi przyrąbało na twarz i była cała biała, ale się udało widać moje cudne blond włosy. ;)

chciałabym coś napisać, takiego w miarę długiego, ale jakoś nie mam weny?

a może humoru.. nie to chęć, nie wiem sama, ostatnio jestem taka pusta.

tak, tak, teraz lecą komentarze typu zawsze byłaś pusta i tym podobne.

otóż jestem mądra, chodzi mi o inną pustkę. taką cholernie dziwną.

muszę nad tych jakiś czas posiedzieć, zatrzymać się, bo meczy mnie to.

pusta pomieszana z brakiem, tęsknotą i niedosytem i ja chce na to lekarstwo.

w sumie.. wiem co jest lekarstwem na to, ale to przecież nierealne?!

jaki świat jest popieprzony to się w pale nie mieści.

przesłodziłam, przesoliłam, jednoznacznie spieprzyłam.

fajnie, tylko nie rozumiem jednego, głowiłam się nad tym od niedzieli, czemu to czuje.

a teraz przed te 3 minuty wiem to i nawet znam na to lekarstwo?

kurwa, jakie to wszystko jest głupie! ;/ 

Kocham Cię, najbardziej.

bardziej niż najbardziej.