1

Dobry wieczór wszystkim.

Mam 15 lat i ten blog będzie tak jakby moim pamiętnikem.

Drogi  Pamiętniku 

czy moje życie mogę nazwać bajką ? Hmm..wiecie co taak. 

Żyje w bajce , ale narazie jak kopciuszek żyje w strachu "mroku".

Wydaje mi się , że wokół mam ludzi którzy mnie kochają , lecz często patrzą przed siebie nie widząc nic. 

Nie widząc mnie , nie chce wiele uwagi. Ja nie chce być tylko z tym wszystkim sama.

Nie ma nikogo.

czy to się zmieni . Być może tak , ale kiedy?

Głupa zadaje sobie ciągle te same pytania kiedy będzie lepiej ? Dlaczego ja? Przecież nikt tego nie wie. 

los? przeznaczenia ?

Istnieje , ale czy żyje ?

Dni są dość monotonne , wstaje , sztuczny uśmiech na twarzy , wychodzę , wracam czuje okropne zmęczenie , maska sama znika.

Pojawia się smutek i okropne rozczarowanie , strach.

Myśli kłębią się w głowie , robi się ciasno i szaro.

Oczy zachodzą łzami , zasypiam , ale nawet w nocy powracają wspomnienia , strach i ból. 

Uciekam , uciekam z własnego domu przed człowiekiem którego mam nadzieje więcej nie zobaczyć.

Ale jak w każdym horrorze on wraca. Jest i tylko czeka by znów skrzywdzić :(