Nie wiem co się stało i jak to się stało, ale przecież tak...

Może po prostu za bardzo chciałam.

I jeżeli jest jak jest, to może nie było warto.

Choć zajmujecie dużo miejsca.

Bo stworzyliżcie mi życie i nauczyliscie krzyczeć.

Myśle czy warto ratować coś, co nie może sie udać.

Ale teraz jest tu i teraz.

Wtedy jest już za nami i możemy już tylko próbować,

Próbować odswieżyć pamięć przy czerwonym winie.

I jak można po tylu latach nauczyć się zupelnie nowych uczuć?

I czymś co daje mi siłę do życia nie jest miłość.

Nigdy bym nie przewidziała takiej koleji rzeczy.

Przyznać się- jednak nie wie się wszystkiego.

I mogłabym tak bez końca...

Księżniczko...?- ciągle o tym zapominam.

Chyba dlatego, że posłużyłeś za lekarstwo.

Dziwny ten stan.

Nie mam pojęcia czemu to zrobiłam.

Chyba się za bardzo boje, że i mnie to kiedyś spotka.

A to przeciez i tak oczywiste.

Tęsknię... zwłaszcza za.

Proszę... - 'oczyście Aniu'

Bo zrobiłeś więcej niż ktokolwiek.