TOES

nigdy nie będzie na tyle dobrze, aby przestać się zadręczać. codzienność daje takiego kopa po kablach, że nawet już przestałam liczyć siwe włosy na głowie, których każdego dnia mam coraz więcej. moje oczy nie wytrzymują ciśnienia i z dnia na dzień stają się coraz bardziej zmęczone i czerwone. do mojego najgorszego mieszkania w mieście wprowadziło się nowe życie, które póki co nie chodzi stadami, ale pojawia się w najmniej oczekiwanych momentach w porach nocnych. dom rozbłyska kolorowymi światłami i wesołą muzyką, tylko szkoda że umysł smutny. chciałabym przestać się przejmować, chociaż na jeden dzień. poczucie obowiązku i dorosłości mnie przytłacza. moja twarda skorupa pęka, a wraz z nią te uczucia, które chowałam latami. wygrać sama ze sobą, to chyba najcięższe starcie w mojej dwudziestojednoletniej karierze. zatrzasnąć serce, jak czasem to robi przeciąg ze szklanym oknem w drzwiach. uciec, gdzieś gdzie czas pozornie się zatrzymuje. chciałabym być znowu sobą. być niewinna i nieświadoma tego, co mnie czeka.