right me when i'm wrong

siedziała w pustym domu, sama . w tle muzyka, którą gdy słyszała kojarzyła jej się tylko z Nim, po co?  tego nikt nie wiedział, może po prostu była typową masochistką i lepiej jej było płakać niż na siłę się śmiać, gdzie każda łza kapiąca na jej klatkę piersiową krzyczała jego imię, gdy przez łzy wypowiadała z żalem każde słowo piosenki znane na pamięć, dokładnie co do joty. śmiała się przez łzy, że była kolejną głupią i nawiną dziewczynką, która uwierzyła w miłość. teraz jedynie czuje ból po lewej stronie swego ciała i bicie swojego serca, wiedząc że wcześniej nie czułaby tylko swojego serca, które jest tylko tak na prawdę narządem w organizmie a nie jak każdy pierdoli czymś co jest silniejsze od mózgu, tak na prawdę wszystko zależy od psychiki, a tą miała niesamowicie zjebaną. z resztą, wiedziała że nikt nie zrozumie jej podejścia, jej toku rozumowania. była zdana sama na siebie lecz miała świadomość, że gdy będzie na skraju wytrzymania może zadzwonić do kilku osób, które będą ją trzymać za rękę gdy ta będzie upijała się do nieprzytomności winem.

maybe we're just blind.

712 dni . < / 3