Intensywnie.

Sesja, czyli najlepszy czas na odkrywanie możliwości kamerki internetowej xD

Po 5 miesiącach dodaję notkę. Siedzę sama w Olsztynie. Tutaj wszystko jest zatrute. Powietrze, woda, ogień, ziemia, wiatr i uczucia. Olsztyńskie powietrze psuje mi płuca. Olsztyńska woda psuje mi żołądek. Olsztyński ogień psuje mi mózg. Olsztyńska ziemia psuje mi stopy. Olsztyński wiatr psuje mi cerę. A olsztyńskie uczucia psują mi serce. Niedawno wreszcie osiągnęłam moje wymarzone poczucie idealności, które miało dać mi szczęście, ale dało jedynie znak by sięgać po więcej. Więcej i więcej, każdego dnia więcej. Ale co dla mnie teraz, w momencie gdy mam już wszystko może znaczyć W I Ę C E J ?! A Adrian ? Kocham go, zawsze kochałam. Z tym, że teraz boję się. Boję się, że przez moje pragnienie czegoś nowego mogę go stracić. A to nie może się stać. Zwyczajnie nie zniosłabym tego. Kiedy go pokochałam zapłonęłam - najczystszym, najgorętszym i najjaśniejszym ogniem jakim tylko człowiek jest w stanie zapłonąć. Ale rola żony, studentki, córki, matki, wnuczki, sprzątaczki, kucharki i jeden bóg wie jaka jeszcze wypaliły mnie. Ale ja nadal chcę płonąć moim najpiękniejszym ogniem. Nie mogę się już dłużej wypalać, bo pewnego dnia mogę zgasnąć zupełnie, a to nie może się zdarzyć. Wymarzyłam sobie, że to właśnie On będzie `my immortal`, a moje marzenia najzwyczajniej w świecie nie otrzymały prawa by móc się nie spełnić ! Mimo wszystko przeczuwam, że spotka mnie długa droga w dół... Tłumaczę to sobie, że człowiek czasem musi spaść na samo dno by móc się odbić. No bo niby jak mam sobie to tłumaczyć ? Olsztyn wszystko psuje, tu nawet serca gniją bardziej niż zeszłoroczne jabłka w starej piwnicy. To miasto stawia przed ludźmi zdecydowanie zbyt wiele wymagań. Jestem zmęczona, potrzebuję odpocząć. Tęsknię za tym co było kiedyś, za ludźmi którzy byli kiedyś. Nie ma jednak czego rozpamiętywać - to już pozamykane rozdziały mojego życia, które już dawno zdążył przysypać kurz. To było, skończyło się i już nigdy nie wróci - dziś liczą się jedynie wspomnienia.

Żyć możesz tylko dzięki temu za co mogłabyś umrzeć.