Archikatedra św.Jana Chrzciciela

Architektura sześcioprzęsłowego chóru nawiązuje do gotyku katedralnego i posiada silnie wertykalną artykulację wnętrza. Konsole, na których opierają się zawieszone służki, mają nowoczesną silnie uproszczoną postać i pochodzą z lat 30. XX w. Chór sklepiony jest trzema sklepieniami sześciodzielnymi, zaś obejście sklepieniami krzyżowo-żebrowymi. Marmurowa posadzka chóru uniesiona jest o trzy stopnie w stosunku do nawy, wschodnie, mieszczące ołtarz przęsło o dalsze cztery. Ołtarz Zaśnięcia Panny Marii znajdujący się obecnie we wrocławskiej katedrze jest późnogotyckim pentaptykiem z 1522 i pochodzi z kościoła z lubińskiego kościoła Matki Boskiej. Barokowe stalle z lat 1662-1665 autorstwa Franza Motsa i Franza Zellera pochodzą z kościoła św. Wincentego. Wysokie i ciężkie stalle z licznymi płaskorzeźbionymi przedstawieniami prawie całkowicie zasłaniają otwarte w kierunku ambitu arkady. W oknach znajdują się powojenne witraże projektu polskich plastyków, m.in. Zygmunta Acedańskiego, Ireny Acedańskiej-Nowakowskiej, Stanisława Pękalskiego, Antoniego Michalaka.

Pod arkadami dzielącymi ambit od chóru zbudowano dostępne z ambitu konfesjonały, dostawione do tylnych ścian stalli. Obejście posiada bogatą dekorację kamieniarską kapiteli i zworników z przedstawieniami figuralnymi i herbami. Ponadto zwraca uwagę portal łączący południową część ambitu z zakrystią, stanowiący jedno z pierwszych dzieł renesansu na Śląsku, po zniszczeniach wojennych zrekonstruowany z wykorzystaniem dużej części oryginalnych fragmentów. Ambit odgrodzony jest od naw bocznych kratą i tylko w ograniczonym stopniu dostępny dla zwiedzających.