Archikatedra św.Jana Chrzciciela

Powoli zbliżamy się do kolejnego przykładu gotyku na Śląsku o bardzo długiej historii...

Obecna, czwarta już katedra jest efektem realizowanej w kilku etapach gotyckiej rozbudowy. W latach 1244-1272 biskup Tomasz I rozbudował katedrę od wschodu o prosto zamknięty ceglany chór z obejściem w stylu gotyku katedralnego, nad narożami obejścia ulokowano dwie niewielkie wieże, które pozostały nieukończone do dziś. Elewacja wschodnia otrzymała wielkie okno przeźroczowe, ponadto w szczycie ulokowano okno poddasza. Prezbiterium nakryto sklepieniami sześciodzielnymi.

W XIV wieku zbudowano, po wyburzeniu naw romańskich za sprawą biskupa Nankiera od zachodu nawę główną i od południowego wschodu zakrystię w stylu gotyku redukcyjnego. Nowe nawy zaczęto budować od zachodu, otaczając murami stare nawy romańskie, popełniono jednak błąd i oś nawy głównej przesunięta jest od osi prezbiterium o kilkanaście centymetrów, co jest widoczne do dziś w postaci uskoku w południowej zewnętrznej ścianie katedry. Kolejnym etapem była ulokowana za obejściem kaplica mariacka, zwana też małym chórem, dzieło mistrza Pieszki z lat 1354-1368. Z kolei kaplice boczne i górne kondygnacje wieży północno-zachodniej wraz z hełmem powstały w wieku XV. Wieżę południowo-zachodnią zbudowano tylko do wysokości czterech kondygnacji. Ciekawostkę stanowi szersze przęsło nawy głównej katedry powstałe w miejscu dawnego romańskiego transeptu. W 1517 biskup Jan Turzo ufundował nowy portal zakrystii, uważany za pierwsze dzieło renesansu na Śląsku.