bedzie...?!

będzie tak, jakby tego nie było.

czuję się jakbym cytowała 'zmierzch', jakbym bez tego nie czuła się jak idiotka.

tam też coś było że 'jesteś dla mnie jak narkotyk, jak najlepsza odmiana heroiny', czy coś, a wiesz co, dla mnie jesteś najgorszą odmianą, wszelkim złem, zniewoleniem. wypierdalaj z mojej głowy, z moich myśli. i serca, przede wszystkim stamtąd.

ale sprawdzając czy dobrze zapamiętałam te cytaty (pedantyczna humanistka.), natknęłam się na jeden bardzo pasujący

Wystarczyło, że pomyślałam o nim: o jego głosie, jego hipnotycznym spojrzeniu, magnetycznej sile osobowości... Niczego tak bardzo nie chciałam, jak tego, by z nim być.

Miłość jest to jakieś nie wiadomo co, przychodzące nie wiadomo skąd i nie wiadomo jak, i sprawijące ból nie wiadomo dlaczego.                    - Luís de Camőes

Bo o ile mogę udawać, że wszystko jest ok przy nim, to jak słyszę jego głos, kilka metrów ode mnie, to chcę mi się płakać.

i niech mi ktoś przypomi jak się oddycha.

bo czuję jakiś dziwny ucisk w klatce piersiowej

o, znalazłam kolejny fajny cytat, to nawet pokrzepiające że ktoś wie co czuję, ze jest w stanie opisać coś czego ja nie mam siły nazwać

Jest taki moment, kiedy ból jest tak duży, że nie możesz oddychać. To jest taki sprytny mechanizm. Myślę, że przećwiczony wielokrotnie przez naturę. Dusisz się, instynktownie ratujesz się i zapominasz na chwilę o bólu. Boisz się nawrotu bezdechu i dzięki temu możesz przeżyć.

no bo przecież przeżyję, prawda...? 

nawet jeśli nie chce tego w tej chwili.