Paryż.

Mistrzowskie zdjęcie, fotograf nie znany.

Ostatni łikend był pro, mega. Już pomijając spotkania, jakoś tak, sama potrafiłam się zmotywować do działania. Przycisnęłam tatę do muru i powiesił mi Paryż (czerwone na zdjęciu), zorganizowałam sobie tablicę korkową, posprzątałam biżuterię. Mniej więcej dochodzę do równowagi, sama ze sobą. Powoli uświadamiam się w twierdzeniu, co chcę robić w życiu, na kim mogę polegać, co tak naprawdę kocham (i nic mi tego nie zastąpi, nawet facet jak z okładki magazynu). Po prostu wow, chyba tak ta dorosłość na mnie wpływa, albo mi się tylko wydaje. Oby to pociągnąć jeszcze chwilę, lub dwie. 

Piątek egzamin na prawko, będę wdzięczna wszystkim, trzymającym kciuki. Trzymajcie mocno, bo jeśli zdam to stawiam piwo wszystkim (na miarę mojego portfela), a jeśli się nie udam, to chyba się najebię (to i tak nie możliwe w moim wykonaniu, ale przekroczę swoje klasyczne normy). No i w piątkowy wieczór własnie będziemy rozkminiać te sytuacje może w takim, odpowiednim gronie osób.

Póki co, bardzo się cieszę z Uli i jej połowy

Radieuse et Joyeuse!