Spojrzyj..

Idę przez życie z uśmiechem.. Patrzę w niebo i kiedy widzę Słońce jestem szczęśliwszy..

Dostrzegam ludzi, którzy wcześniej w moim życiu nic nie znaczyli..

Dlaczego ??

I wreszcie odzyskałem część mojej duszy..

Ale drugiej nie mam.. Tak mi brakuje.. Tak bardzo tęsknie !!

Idę przez życie z dziarską miną.. Gardzę głupotą, kocham ludzi..

Uśmiechem swym kruszę każdy lód i wszystko staje się słodkie jak miód..

Znalazłem swój sens istnienia, to czego szukałem.. Wreszcie jestem spokojny, bezpieczny..

Ale wiem też że TO nie jest od nerwów..

WIecie co ?

Kiedy się tak człowiek zatrzyma na krawędzi swego życia i spojrzy w otchłań jaka go czeka, wraca do tych chwil, które coś  w jego zyciu zmieniły.. Nie można oczywiście cofnąć czasu, ale można wyciągnąć wnioski tym samym ratując się przed głupotami, które możemy popełnić w przyszlości..

Nie należy również rozpamiętywać, lecz analizować.. Spróbować zapytać samego siebie

"Czy mi się to podoba?"

Wejdź we własne życie i rozkoszuj się nim, bo nie ma dużo czasu, śmierć nadejdzie..

Dziś jestesmy, jutra nas może nie być..

Przykro o tym mówić, ale tak jest..

NIe należy rezygnować z ludzi, którzy są naszymi przyjaciółmi,

jak również, z tych których jeszcze nie znamy..

"Miej serce i patrzaj w serce.."

Nigdy nikogo