zgubiłam się w tym cholernie perfekcyjnym świecie gdzie nie ma miejsca na uczucia. po raz kolejny przekonałam się, że każde odejście kogokolwiek prowadzi do klęski. śmierć kliniczna. zdejmij ze mnie tą warstwę kurzu, zrzuć te fałszywe emocje, daj mi spokój. zatracałam się w każdym dniu, który został uciążliwym wspomnieniem. miliony pokruszonych kawałków siebie zamknęłam w szkatułce zwanej sercem, tak naprawdę to tylko kawał mięsa, który utrzymuje cię przy życiu, od którego i tak chcesz odbiec, trzymasz się nadziei. ja już przestałam, próbuję zapomnieć. przechodzę przez kolejne karty mojego istnienia tak po prostu mając wszystko w swoich rękach. wszystko czego pragnę czego chcę, spala się nim wyciągnę po to moje dłonie. odcięcie od rzeczywistości, zamknięcie się w fikcyjnych ścianach szkatuły. twojej. kiedy chcesz możesz dotknąć mój lęk, przybliż się. widzisz jej oczy . ? tak samo przejrzyste jak twoje gdy kłamałeś, że kochasz. teraz spójrz w moje. co widzisz . ? pustkę . ? zostawiłeś ją po sobie. co właściwie mam..? mam niepewność . samotne dni, zapełnione niezliczonymi myślami o nowym życiu. a przede wszystkim nieidealną siebie, którą próbuję przekonać innych, że ich życie będzie wspomnieniem zapisanym w pamięci nielicznych. zapamiętaj...też umiem wyniszczać...
~ Najlfajniejsza, najlepsza... Moja... Przyjaciółka, Nikki... Dziękuję, że jesteś <3
________________________________________________

http://www.youtube.com/watch?v=fPwy-jDXu2M