`7.!

, siedzę w ciemnościach mojego pokoju i rozmyslam . . . O rzeczach ważnych   i tych mniej ważnych.

                Przede mną miska płatków, wśród bałaganu .   W  uszach wirujące teksty  genialnego zespołu 'Perfekt'.

   I znów . Dobija rzeczywistośc. I kolejny raz. Ukazuje swoją słabość przed Wami.  Kolejny łyk zimnej herabaty.

     Czuje jakby świat trochę przyśpieszył, zrobił dwa kroki do przodu, a moje życie stara się dorównać lecz robi krok do tyłu.

                               Znowu uśiwaomiłam sobie że coś traci sens, a cos go zyskuje. Nie koniecnzie na moja korzysc.

               Dostrzeglam ponownie ze stoje troche nad przepascia, szukjac mostu by móc znowu stąpać twardo po ziemi.

 Spoglądam przez okno. Widzę tylko ciemność. Szare budynki, szara rzeczywistosc. Latarnie, zapewniajace punkt zaczepienia.

Nie potrafię już tak spokojnie przygladac sie temu wsyztskiemu , musze wziasc w garsc swoje zycie los, swoj cholerny beznadziejnie utrzadzony wswiat.  Bo inaczej , nie zosatnie z emnie nic. 

 Zgaddzam się , że życie jest piękne, ale świat jest beznadzijeny bo tworzą go ludzie bez wyobrazni,.

                                                                                    Dzięki Ci za wpsarcie <3 Natka ;* , `