Dziwny czas...

[Zdjęcie by Marta P.]

Dziwny czas... Dlaczego?

Dziwnie się czuję. Tak wiele się dzieje.

***

Ale zacznijmy od tego czym od jakiegoś czasu zajmuje się cała Polska i świat.

Wiadomo o co chodzi.

Tak. Tak! Ja też kibicowałam, ja też oglądałam. Ja też w nich wierzyłam. Choć wcześniej zbyt wiele z piłką wspólnego nie miałam.

Hmm... Nie zwalam winy na nikogo. Wszyscy się starali. Jeżeli nie chociaż dla kibiców i Polski, to choćby dla kasy napewno.

O tym koniec, bo w internecie roi się już od komentarzy znawców i niestety- pseudoznawców. Nie mam ochoty dołączać do tej drugiej kategorii i wypisywać bzdury o rzeczach, na których się nie znam. Choć powiedzieć mogę, że nie myślałam nigdy, iż humor zepsuje mi- i to w takim stopniu- piłka nożna. A wczoraj zrobiła to i to nieźle.

***

Dziwny czas... Dlaczego?

Dla mnie ten czas jest dziwny, bo walczą we mnie nienazwane uczucia.

Dla mnie ten czas jest dziwny i straszny. Przerażający. Od półtorej rou. A teraz?

Podjęłam decyzję. Chciałam się uwolnić. Myślałam już, że udało mi się to. I co? I znów.

Próbować dalej "wolności", która okazuje się pseudo wolnościa i zniewala? I niszczy... I smuci... Czy trwać w niewoli, która daje momentami pozorne szczęście, ale zwykle ból potworny? I przy odrobinie szczęścia i cudu może dać prawdziwe szczęście i wolność, w której trwać będę mogła do końca życia... Potrzeba tylko cudu... Nic więcej. Tylko cudu...

Daj mi CUD. Błagam...

Ty.

On.

***

"A po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój... Nagle ptaki budzą mnie, tłukąc się do okien..."