Nie wiem czy to mój styl

nie wiem czy to mój uśmiech

on nie chce nikogo prócz mnie

jest pół do óśmej dzwoni od rana

od momentu gdzy się z nim rostałam DRAMAT

Patrz na kolana chce nie moze zasnąć

i zawsze się wkurza gdyś zuaczam słuchawką

zna swoją wartość papa jest Twardy

pózniej w szypialni dostaje klapsy

kocham jak patrzy chociaz nie robi wyznań

to trzyma za ręke jak prawdziwy mężczyzna

ja jak mała dziewczynka podaje się poszłuśnie

jak zawoła to przyjde jak rozkarze to pójde







Jego dłonie sprawiaja że mam dreszcze

jego jężyk sprawia ze jęczę

Pozwalam by zrobił ze mną wszystko

Chce być jego żoną chcę być jego dzwiką

Jego zapach do gorączki rozgrzewa

Za jego ciało dam się sponiewierać

Jego słowo i padam na kolana

Jestem wierną suką mego pana





Wiem że to jest ten styl

Wiem że to jest mój uśmiech

Który sprawia że mówie nie odpuszczę

Jest w pół do óśmej nastepnego dnia rano

Lecz nie pytaj mnie jeszcze jak się spało dobranoc

Trace tozsamość

Jak głodna to waruj

Inna dziewczyna obok niego sprawia ze dostaje szału

To jest biała gorączka

I zaczynam się gubić

ona ma antidotum w oczach

Odżywia mój umyśł

Nie odbiera telefonów

Czasem po za zasięgiem

Ale wiem ze to tylko po to bym myślała o nim częściej

Wieć udaje pretensje płacze krzycze

Chociaz wiem ze ma mój numer jako pierwszy na liście





Tylko ja sypiam w jego ramionach

To dla niego zostałam stworzona

Tylko mnie nazywa Kochaniem

to mój tel pod jego ubraniem

To moje imie ma na ramieniu

Tylko ze mną na tylnym siedzieniu

Moje paznokcie na jego plecach

I to ja będę matką jego dziecka