Wakacyjne jeszcze.

Dziwnie jakoś. Mocno nie tak.

Coś ucieka i nie da się tego złapać.

Życie to zÓo.

Codzienność to zÓo.

To co umyka, przecieka przez palce jest dobre.

Bardzo dobre, ale ucieka i nie można nic na to poradzić.

Myślenie to zÓo.

Zimna to zÓo. Ja chcę wiosnę.

Nie żeby biegać boso po łące, nie dziś.

Ale żeby pozbyć się zimowego płaszcza i butów zmiennych.

I suszarki noszonej na szkolny basen.

I czapki.

I szalika (którego nie umiem znaleźć).

I rękawiczków.

Wspominałam, że coś ucieka? I coś się kończy...

Dlaczego to tak jest, że są rzeczy, które nie mogą trwać równolegle, obok siebie.

Że się nawzajem wypychają z życia i codzienności...?

Za dużo myślę ostatnio.

I za mało i za źle śpię.

I za bardzo marznę.

Sweterki źle grzeją...

Kołdra się za bardzo rozkopuje.

Poduszki stanowczo za szybko uciekają mi spod głowy.

Idę z młodą posiedzieć... Popatrzeć na słodką, prostą, dziecięcą radość.

Bez trosk i wyrzeczeń...

Piosenka na dzisiaj.

Od rana się zachwycam jej głosem i przesłaniem jej piosenek.

Miłego popołudnia/wieczoru.