(...)

Cinq G - Nietoperze

Gdy już noc odetchnie szerzej,

Ponad dachy, ponad wieże,

Lecą czarne nietoperze w nieprzejrzaną mgłę.

I na złość wszelkiemu lichu,

Gdzieś po ciemku gdzieś na strychu,

Wywołują wciąż po cichu swoje czary złe.

Jak nietoperze mamy nocne sekrety,

Jak nietoperze słuchamy wielkomiejskich ech.

W nocy w dziwnej atmosferze,

Gdzie rozkoszy księżyc strzerze,

Krążą ludzie nietoperze pijąć słodki grzech.

Unikając ludzkich sideł,

Na bezszumnych błonach skrzydeł,

Lecą w mrok na kształt straszydeł

W księżycowy mrok

I znikają w nocnej ciszy,

Ni to ptaki, ni to myszy,

Gdzie już nikt ich nie dosłyszy

Gdzie nie dojrzy wzrok.

Jak nietoperze mamy nocne sekrety,

Jak nietoperze słuchamy wielkomiejskich ech.

W nocy w dziwnej atmosferze,

Gdzie rozkoszy księżyc strzerze,

Krążą ludzie nietoperze pijąć słodki grzech.