Może to ty, a może to ja.

Mam dziś ochotę powiedziec ci, że.

Że nie istnieje ten cały świat.

Że to czego pragniesz to tylko iluzja.

Zabobon życia nie trwający do jutra.

Ale spójrz, ja jestem prawdziwy.

Wróciłem z zaświatów, by znowu brać.

Kraść z Ciebie dla siebie i przetapiać na miłość

To boli, wiem. Ale jestem tego wart.

Wiem, nie tęskniłaś tak jak bym tego chciał.

Ale ten świat nie istnieje, ten nasz jest więcej wart.

Nie brak tu krzyku, nie brak złości i bólu.

Ale nie ma obcych dłoni i spuchniętych oczu.

Nie ma też ich. Nie ma braku mnie.

Coraz bardziej pragnę, coraz bardziej chce.

Patrz, teraz przez skronie przebiega tęcza

i nie ma w niej już chemii, przenika do serca...

Weź, chodź, chwyć, wykorzystaj

Ugryź, biegnij ze mną w tę przepaść.

Nie ma przebacz, bez miłości!

Nigdy więcej.