Jak rozmawiać z rodzicami?

Nie zawsze wystarczy słodki uśmiech, aby przekonać naszych rodziców do wszystkiego. W tym artykule dowiesz się, jak wywrzeć na rodzicach dobre wrażenie i co robić, gdy nic nie zadziała.

Czasem mamy wrażenie, że nasi rodzice najchętniej zakazaliby nam wszystkiego, czego pragniemy - i koniec. Z nimi trzeba po prostu umieć rozmawiać. A o to kilka pomysłów na to, jak to zrobić"

Wybierz dobry moment.

Nie proś rodziców o coś, gdy się spieszą lub są zdenerwowani. Wtedy na pewno się nie zgodzą. Spróbuj np. w weekend po udanym dniu. Kiedy Twoi rodzice narzekają na np. małą ilość pieniędzy, to nie proś ich o nie. Uznają, że jesteś niedojrzały. Kiedy ktoś szykuje imprezę, to powiedz o tym rodzicom tydzień przed. Będą mogli spokojnie się zastanowić. Nikt nie lubi myśleć pod presją.

W jaki sposób zacząć rozmowę?

Nie wylatuj z pokoju z paniką, że zobaczyłeś na allegro super modne spodnie (lub jakąś super grę). To nie jest dobre rozwiązanie. Najlepiej jak spokojnie powiemy rodzicom, że chcemy z nimi porozmawiać. W tym celu usiądźcie na kanapie lub przy stole w kuchni. Taki oficjalny początek rozmowy sprawi, że Twoi rodzice uznają, że Twoja prośba jest poważna. Przy rozmowie nie przerywaj im. Mów spokojnie i rzeczowo. Nie daj ponieść się emocjom. Wtedy udowodnisz, że jesteś rozsądną osobą, a nie nastolatkiem z "widzimisię".

Odpowiednie argumenty.

Otóż, nie wystarczy, że powiesz "Chcę!". To nie wszystko. Rodzice zwykle chcą wiedzieć dlaczego tak bardzo Ci zależy. Jeśli np. powiesz, że się spóźnisz, to zapewnij ich o której godzinie mniej więcej będziesz. To bardzo ważne. Przede wszystkim: Nie spóźnij się bez poinformowaniu ich o tym. Wtedy stracą do Ciebie zaufanie. Powiedz, że nie będziesz wracał sam. Bardzo często naszym podstawowym argumentem jest coś typu: "Ale rodzice Ali jej pozwolili" - błąd. Rodziców nie obchodzą inni tylko TY.

Kompromisy.

Warto iść na kompromis. Np. powiedz, że będziesz sprzątał dom, ale w zamian chcesz coś. Rodzice na pewno się zgodzą, ponieważ zrobisz coś dla nich. To taka zasada "coś za coś".

Staraj się porównywać.

Jeśli rodzice opowiadali Ci trochę o swoim młodzieńczym życiu, możesz spożytkować tę wiedzę. Możesz mówić: "No ale Ty w swoim wieku też....." Mówiąc w ten sposób przywołasz wspomnienia i masz większe szanse na to co chcesz zrobić/otrzymać.

I ostatnie: Szacunek.

Szacunek jest bardzo ważny. Jeśli jesteś zbuntowanym nastolatkiem, nie słuchasz rodziców, robisz problemy jak masz coś zrobić np. pozmywać naczynia, wynieść śmieci czy posprzątać swój pokój, wiedz, że Twoi rodzice będą tacy sami dla Ciebie. Może być nawet taka sytuacja, że nie będą chcieli Cię słuchać. Ja mam podobnie. Jeśli nic nie robię dla rodziców zwykle słyszę: "My dla Ciebie wszystko, a ty dla nas nic". Możliwe, że Ty też tak masz. Nie ważne czy lubisz swoją mamę, czy swojego tatę. Szacunek musi być.

A co zrobić jak nic nie działa?

Jeśli nie udało Ci się przekonać rodziców to trudno. Najważniejsze to nie strzelać fochów, bo to i tak nic nie da. Zapamiętaj tę decyzję rodziców. Kiedy będziesz chciał coś wynegocjować przypomnisz im, jak wtedy dojrzale się zachowałeś.

~Julia.