Nawet na popękanej ziemi kiedyś odrodzi się życie....

Wróciłam z zajęć na Ligocie. Byłam dzisiaj na patologii noworodków. Mało rzeczy mnie rusza, ale widząc malutkie dzieciątka .... Parodniowe.... parotygodniowe... Tak bardzo doświadczone przez życie... Z wadami. Zdane na łaskę innych. Uratowane dzięki rozwojowi medycyny.... Nie mogłam... Nie mogliśmy przejść obok nich bez emocji. Poryczałam się ... Widząc tyle ich cierpienia ... Tyle powykręcanych nóżek ... Czy zdeformowane główki .... Boże.... Miej tych najmniejszych pacjentów w swojej opiece... One już teraz w ciągu tych paru chwil przeżyły więcej bólu niż niejedno z nas ...

Jeśli mam zostać diagnostą ... Będę borykać się z każdym pacjentem. Nieważne czy ma 96 lat, czy 2 doby....

To taka odpowiedzialna praca...

Czuwaj nad nami, Boże...

******

"Duszę się ... Brak mi tchu ... Błagając o powietrze modlę się... O co? O cud... Niech będzie lżej... Świadoma jestem tego, iż Bóg nigdy nie daje nam do dźwigania ciężarów, ktorych nie możemy unieść ... Ale ku*wa ileż można? Przecież po każdej górze jest dolina... Po każdej burzy słońce... Więc co jest nie tak? Dlaczego? "

*******

"Po prostu się nie poddawaj... Nigdy..."

 ******

Podrzucam cudowną nutkę :)

https://www.youtube.com/watch?v=YQRHrco73g4