z nudów...

MIlczymy by nie pogorszyć sprawy.

Tracimy szanse nic nie mówiąć. 

Jak jest? Uczę sie. Nie mam na nic czasu. Nie układa mnie sie juz w żadnej dziedzinie życia. W Andrzejki ide do pani Heleny. Tak tej co przepowiedziała mojej mamie co jej sie w zyciu przydarzy i co sie spełniło co do słowa. Mama nie jest za tym bym tam poszła ale stwierdziła ze moze bedzie to dla mnie dobre i że porozmawia z Pania Heleną, zresztą.. mogła bym iść sama ale ... ale co... chyba wsparcie tej kobiety jest dla mnie wazne. Znajac zycie bedzie mnie rozbawiać komentując kazde zdanie Helenki ;D Stwierdziłam że chce wiedzieć co mnie czeka. Bo ta wielka niewiadoma dobija mnie kazdego dnia. Nic mi nie wychodzi tak jak bym chciała. Mam czasem dość samej siebie, myśli, życia i tego co bede w nim robiła bo nie jest tak jak sobie kiedyś tam ustaliłam i z czym zyłam i stwierdziłam ze tak bedzie. Nie bedzie. Idę do przodu. Jaką drogą pójdę, nie wiem. 

Jak to mi kiedys powiedziała koleżanka.... "czasami starczy jedno spojrzenie, jedno przypadkowe spotkanie, a wszystko wraca ze zdwojoną siłą." Pilnowałam sie. NIe wyszło. Czy moge powiedzieć że wróciło? Możliwe. Ale jaki to ma teraz sens. Nie ma już nic. :) Jesteśmy wolni. Możemy iść.

 To chyba wszystko na dziś. I pewnie na dłuższy czas. Brak czasu, chęci i o czym mam pisać? O tym co u mnie? O moich zmartwieniach? Co to kogo obchodzi...Próbuję dlalej znaleźć sens życia ale jak go mam znaleźć skoro go utraciłam juz dawno temu? :) Już sie z tym pogodziłam. Szukając szczęscia, ciekawe ile mogę zdziałać. :) Jest tyle mężczyzn co w tej chwili zrobiło by dla mnie wszystko ale problem tkwi we mnie i nie wiem czy dobrze robilłam starajac sie na siłe likwidować ten problem skoro tak naprawdę potrzebuje czasu by odsapnąć a nurz widelec trafie na to czego szukam na cos wiekszego niz dotychczas? wierze w to że tak bedzie. Moze zajmie mi to rok, dwa albo 10. A może sie nie zdarzy? nie wiem... W tej chwili jestem pewna tylko jednego.  Nie bedzie tak ja sobie wymarzyłam już pare lat temu, czeka mnie coś innego może ciekawszego? Może bedzie to coś co nie bedzie mnie uszcześliwać. Kto wie, może grać swoja role bede do konca życia? Udajac ze jest dobrze a w samotnosci rozpadajac sie na milion kawałeczków. Sama sobie winna.