' dość późna pora '

Jak trudno wybaczyć człowiekowi jego błąd.

zrozumieć choć w małym stopniu jego rozumowanie,sposób zachowań w danej sytuacji.

jedni dążą do naprawy swego błędu. poprzez swoje czyny chcą choć w małym stopniu zasłużyć na zapomnenie (błędów).

człowiek nie potrafi wybaczać. rana po zadanym ciosie zostaje na zawsze.

ja sama nie potrafie wybaczać. i może jestem człowiekiem pustym poprzez to.

jednak potrafie zapomnieć, bądź pokazać ,że zapomniałam.

stare rany leżą na dnie serca, lecz lubią wspinać się i dawać znak ,że ta sprawa nie została wyjaśniona.

poprzez tchóźliwość, strach? być może poprzez niemoc zrozumienia człowieka drugiego.

są również błędy człowiecze których nawet największe starania i najszulsze gesty nie zapomną.

nie będą w stanie ' załatać ' ran serca przebitych na wskroś.

pozstawiających po sobie ślad trwalszy i bardziej widoczny.

widoczny w odbiciu ludzkich oczy, uśmiechu.

dających o sobie znać nawet podczas pierwszego kroku po przebudzeniu.

niestety moje rany należą to drugiego rodzaju przewinień ludzkich.

nie tylko z mojej strony.

mimo ,iż znieczuliłam się, serce wciąż krzyczy swym milczeniem i niewzruszeniem.

krzyczo o pomoc ,której nawet sam Bóg udzielić nie może.

tak więc będe sie błąkać po rozstaju dróg błagając samą siebie o wybaczenie.

o wybaczenie win ludzi którzy zaślepieni sobą zapomnieli o uczuciach mych . .

______________________

Twoja na zawsze.

Łośle Ty mój! <3