Życie bywa dziwne, prawda? Zawsze wydawało mi się, że jeśli będę czegoś cholerne chciała i dążyła do tego z całych sił,  to uda mi się. Życie kierowane jest na tym, co przyniesie los. Tak właściwie to nic nie zależy od ludzi. Każdy ma przeznaczenie, od którego uciec się nie da, choćby nie wiem jak się chciało i próbowało. Po co więc się starać? 

Straciłam Go. Nie pamięta już o mnie. Heh, pewnie na dźwięk mojego imienia śmieje się z naiwnej dziewczynki. Jestem naiwna. Wierzę w szczęśliwe zakończenia, w prradziwą miłość, w dobre życie. Nie mnie jest to pisane.

Od roku męczy mnie myśl, że powinnam iść do zakonu. Tak na prawdę jest. Wszędzie słyszę coś o misjach, księżach, zakonnicach. Czuję to. Powołanie?