Dworek buddystów w Kucharach.

Murowany dwór klasycystyczny został zbudowany w 1859 roku dla rodziny Gorzechowskich. Następnie dobra znajdowały się w rękach Adolfa Piwnickiego, a potem Haliny z Mieczyńskich i Henryka Turskiego. Od 1920 roku właścicielami majątku byli Antoni Rawicz Radomyski i jego żona Helena z Mniszek-Tchorznickich. Słynna pisarka romansów z życia wyższych sfer przeżyła w Kucharach bardzo płodne lata 20. XX wieku, wówczas ukazało się kilka jej powieści, bo zgodnie ze wspomnieniami jej rodziny życie z dala od zgiełku bardzo odpowiadało jej charakterowi. Śmierć męża w 1931 r. spowodowała załamanie kariery. Sama musiała radzić sobie z prowadzeniem majątku, w którym mieszkała do 1940 roku, dopóki nie zajęli go Niemcy.

Po wojnie mieściły się w dworku szkoła podstawowa i mieszkania komunalne, z ponad 6-hektarowego parku korzystała spółdzielnia produkcyjna. Zrujnowany budynek w 1987 r. kupił Buddyjski Związek Diamentowej Drogi Linii Karma Kagu i przez dwie dekady przywrócił go do dawnej świetności. Miejsce znane jest przede wszystkim z organizowanych dużych kursów medytacyjnych, w których biorą udział buddyści z różnych krajów.

W parku w Kucharach znajdują się też dwie stupy: Oświecenia i Cudów, budowle o charakterze symbolicznym, trójwymiarowe modele oświecenia. Kolejne elementy stupy odpowiadają poszczególnym elementom wszechświata: sześcienna podstawa to stabilny element ziemi, kulista waza - woda, pierścienie - ogień, parasol - przestrzeń, a wieńczący stupę diament to umysł, który zawiera w sobie wszystkie poprzednie elementy. Będąc w pobliżu stupy można wyrażać życzenia okrążając ją zgodnie z ruchem wskazówek zegara.