tree or truth

Woda zmywa ze mnie myśli całego tygodnia

Intensywny zapach piątkowej nocy

Perfum, papierosowego dymu, kropelek potu

Zmywa wszystko czego nie potrzebuje i nie chce

Wsuwam się wciąż mokra w Twoje ramiona lub myśli

Jak do tego dochodzi nie wiem

Moje biodra między twoimi udami

Lędźwie wygięte w łuk

Moje ramiona między twoimi ramionami

Potylica oparta o twój tors

Policzek ocierający się o twój biceps

I usta

Moje wargi ocierające się o twoje przedramię

I rytm serca jak uderzenia sekundnika skracające czas nieopisanej miłości

Zaledwie wczoraj skończyłam czytać

Najpiękniejszą historię o życiu i miłości [Jeszcze jeden dzień, Kristin Harmel]

O ironio toczy się na oddziale onkologicznym

I zapętla jeden dzień

To historia więzi tworzącej się między ludźmi

Których opowieści są podobne

Podobnie trudne

Rozdzierające serce

Historia strachu przed miłością

I obrony przed nią

Paradoksalnie chcąc chronić przed potencjalnym cierpieniem

Pozbawia szansy na uczucie, prawdę, autentyczność

Jest tam też ukryta nieprawdopodobna historia

Prawda i miłość pod warstwą kory i liści

Oddychająca dwutlenkiem węgla

Odmierzająca czas

Wbrew pozorom w kierunku odwrotnym od oczywistego

To prawda niedostępna dla oczu

Trudna dla umysłu

W którą uwierzyć można tylko sercem, umysłem duszy.

Płaczę pisząc te słowa

Bo też nie potrafię

Wyrazić jakiś słów

To prawda duszy

Którą przykrywam ziemią

Zakopuje głęboko

Nie chcesz jej znać?

Czy to ja nie potrafię jej zrozumieć

Chronisz siebie czy mnie

Bo mnie łamiesz serce

Tak jak ja łamie twoje

Nigdy nie powiedziałam kocham do nieznajomego

Moje serce cię zna

Znają cię moje usta