rok temu

Kiedyś pewnien antropolog stworzył koncepcję obrzędów przejścia - rite de passage - a więc i mój status "zawieszenia" - studenta - się skończył, o którym mówił Raj, by zyskać nowy dorosłego (z 29, 50 PLN w kieszeni, paczką fajek i butleką). I doprawdy nie wiem co z sobą począć.

Czego nauczyła mnie polonistyka? Czytanie to nie tyle co przyjemność, co trud. Od zawsze wydawało mi się, że całkiem nieźle stoję z literaturą, za pan brat, niestety czekało mnie gorzkie rozczarowanie. To co wiem i przeczytałam to tylko namiastka. Dziś pisanie zwykle bywa sztuką dla sztuki, dawniej motywowane byłą ideą. A język polski to szereg zasad i praw, modyfikowanymi przez wieki i motywowanymi wszelkimi zmianami społecznymi.

Mam jeszcze tysiąc refleksji, o hisotrii, życiu, o wyborze jednostki. I mimo lat  ufności pokładanych w narodzie, chwilami nazistowskiej myśli dziś wiem, że nie ma czarnego i białęgo. I nie da się powiedzieć, że jedni są źli i a drudzy dobrzy. Nienawiść odeszła z czasem. Jest tysiące prawd, to, że historię piszą zwyciezcy. Dorosłam do zrozumienia, nie cudzego, a swojego. Nie chcę oskarżać bądź być dumna z osągnięć nie moich, nic nie jest proste.Jakże mogłabym nienawidzić do skarjności naród, który chciałąbym odwiedzić? Najwięcej krzyczą Ci co zarabiają za granicą, a wracając są dumni z poslkości, któa nota bene buduje się nie za ich zasługą.

Wiem, że wybór nie jest zawsze zależny od jednostki, czasem trzeba wybrać między mniejszym złem, nie zawsze wszystko dzieje się według naszej woli. Nie, nie jestem lewakiem, bynajmneij, bliżej mi do prawicowca, aczkolwiek i z nim w pełni nie mogę się utożsamiać.

I uczę się, uczę ciągle, codziennie i wiem, że nadal wiem niewiele.

Mimo ogromenj wiary ludzi wydaje mi się, że brakuje im po prostu zwykłej dobroci.