;d

Oddech na szkle, łzy w oczach, w myślach 'Wróć'. 

To nic, że już całkiem wysiada mi psychika, to nic, że nie mam już sił na dalsze życie, to nic, ale nadal próbuje wierzyć, że jednak dam radę, tak, tak myślę. Pewnego dnia napewno zrozumiem, że to co teraz się dzieje, to tylko jakiś głupi wymysł w mojej głupiej głowie. Kiedy, to nastąpi, nie wiem. Może nie długo, może za pare lat. Chcę zapomnieć jak najszybciej i wkońcu być szczęśliwą osobą, taką, jaką byłam kiedyś. Czemu w życiu, musi być tak, a nie inaczej. Wiem, to głupie pytanie. Czasami sobie tak myślę, że mogła bym tak poprostu, zacząć nowe jutro, nowy rozdział w swoim życiu, ten lepszy. Zapomnieć tak po prostu. Zacząć wkońcu cieszyć się bylem czym. Ale narazie tak nie potrafię. Jakiś czas temu myślałam, że wszystko jest zupełnie OK, że już powoli zapominam, że poprostu wyleczyłam się już z Ciebie, ale nie. Niestety myliłam się. Trudno. Postaram się już od dziś, nie myśleć o tym. Koniec z tym. Spróbuję stać się szczęśliwą osobą, sama.