"(...) Sumując nasze dokonania i głupoty,
a uczuć dotyk znów przyniesie uśmiech,
karmiąc nas tym, co ludzkie, aż w końcu uśnie,
by wrócić później i zachwycić sercem,
balans na równoważni 'smutek' i 'szczęście'.
Nie trzeba więcej, tylko ufaj nadziei,
nie trzeba więcej, tylko pamiętaj o nas,
przeciw wszystkiemu, co ciągle nas dzieli,
przeciw wszystkiemu, co chce nas pokonać."