tęcza:)

Dzisiaj będzie odmiana:) Pierwszy wiersz i pierwsza fotka bez ludzi. Poezja jak to mówi moja dobra koleżanka ,,pierwsza z brzegu''. Zdjęcie zrobione wczoraj o zachodzie słońca;)Kawałek mojego dachu ujęłam, przez przypadek. Pewnie wam się nie bedzie chciało czytać wiersza więc wystarczy że skomentujecie zdjęcie:) Tęcza Wstęp pierw uczynię, by mię lekkie słowo Nie pomówiło gdzie o profanację, Mowy że polskiej ja konchę perłową Zdrabniam na fraszki, na improwizacje, W kramarne cacka łamiąc ją i liche, Zamiast pielgrzymiej tuniki upięciem Zrobić, i w ślady pójść za wieszczów księciem - Majestatyczne, a nikłe i ciche. Nie! Kochanowski Jan, co nam kołyskę Dawidowymi psalmy ośpiewywał; Adam, którego dni wam były bliskie, I Zygmunt, który mnie, jak wy, widywał; I ty, Anhelli, sybirski poeto, Dziś, w niewidzialnym sejmie wziąwszy krzesła, Swego mi tutaj nie rzucicie veto Za Pieśń, że wyszła z ksiąg, z trumn się wyniesła I, bacząc mało, ile koturn splami, Weszła tu w żywych świat - że weszła drzwiami. Owszem, traf nawet, kto inny nie bardzo, Ale Pieśń może objąć skrzydłem krzywym, I jako rzeczą, którą słusznie wzgardzą, Cisnąć o ziemię tym lwem uporczywym, Co, jeśli będzie skłaniał się pomału, Stopy jej grzywą poociera z kału. A cóż dopiero, gdy traf pieśń zaręcza, Rymy gdy z myślą jednym zbrzmieją spadkiem I przedmiot ślepym nie padnie przypadkiem... Przedmiot ten na dziś - tu - jest słowo: Tęcza:D