:)

Ojoj troszke sie ,,zapuscilam'' w prowadzeniu pb;).

Ale znalazlam nareszcie czas i co najwazniejsze fotke. Już dawno chciałam ja dodać ale dopiero teraz przerobiłam ja na jpg. Zdjęcie z Kudowy oczywiście.

A podana jeste gdzieś ulica

( lecz jak tam dojść? którędy?)

ulica zdradzonego dzieciństwa.

ulica Wielkiej Kolędy.

A na tej ulicy taki znajomy,

w kurzu z węgla, nie w rajskim ogrodzie,

stoi dom, jak inne domy,

dom w którym żeś się urodził.

Ten sam stróż stoi przy bramie,

przed brama ten sam kamień.

Pyta stróż: gdzies pan był tyle lat?

,,Wędrowalem przez głupi świat''.

Więc na górę szybko po schodach,

wchodzisz, matka wciąż taka młoda,

przy niej ociec z czarnymi wąsami,

i dziadkowie, wszyscy Ci sami.

I brat co miał okarynę,

potem umarł na szkarlatynę.

Właśnie ojciec kiwa na matkę,

że czas się dzielić opłatkiem,

więc wszyscy podchodzą do siebie

i serca drżą uroczyście,

jak na drzewach przy liściach liście.

Jest cicho, choinka plonie.

Na szczycie cherubin fruwa,

a na oknach pelargonie,

blask świeczek zlotem zasnowa.

A z kąta, z ust brata, płynie

kolęda na okarynie:

Lulajże Jezuniu,

moja perełko,

lulajże Jezuniu

me pieścidelko.

Heh pamiętny ,,Wieczór piernikowy''. Wtajemniczeni wiedzą o co chodzi

Pozdrawiam ;)