01,10,2011

"Leżę dumna,jak infantka zmarła...
Teraz wreszcie po zabawie odpocznę.
Czyjaś ręka włos mi z głowy zdarła.
Na ziemi przy mnie leżą moje gałki oczne.
Już mnie nie całują,nie trzęsą,
nie targają za jedwabne pukle.
Patrzę pustką oczodołów,uwieńczonych rzęsą,
jak przystało porzuconej kukle,

wprost przed siebie,w godziny bezradnością zalane,
i pytam się:co to znaczy?
Czyż cierpiałam za wiele,jak na porcelanę,
 i żyć zaczynam z rozpaczy?"

Tak tak...tam w lustrze to niestety ja...Tak tak...;))

Na duży plus miniony weekend...Choć jestem słabym zawodnikiem;D

Dobrze że ludzie nie czytają w myślach;))

- Akiedyskończyszoszukiwaćsamąsiebie...Czyzobaczysznieboisłońcewśrodkudnia.?

- Mów do mnie powoli...Przerywaj między kłamstwami...