!

Przeczytałam, przykro się zrobiło, wręcz płakałam przy tym :c szkoda Ciebie tak nagle starcić. Przypomniało mi się jak chciałyśmy być fajne i wracałyśmy przez całe Jasło jak głupie w deszczu. I ta Hankówka. Nie chodzi mi o to co było w ostatnim czasie, ale rok temu. Jak obie kłamałyśmy M, że nie znamy drogi, że nie wiemy gdzie jesteśmy, a tak naprawdę siedziałyśmy w krzakach i patrzyłyśmy jak jedzie na rowerze szukać nas, w tym śmiejąc się jak głupie. A potem jak z nami był, gubiłyśmy się obie w tym co mówimy i "Ty mu wytłumacz", "Ej nie, Ty" i mówiłyśmy dwie różne wersje. Potem z tym dochodzeniem i spóźnianie się zawsze do domu. "Ej nie dojdę, mama mnie zabije", bo wychodziłyśmy z Wolicy 10 minut przed tym, jak miałyśmy być w domu, bo nie chcieli nas puścić. I jak krzyczałyśmy na siebie w drodzę na basen, że piszemy M głupoty, bo żartując wymyśliłaś sobie, że ja chcę się zabawić z kimś na ognisku, na które miałyśmy iść, a ja, że kazałaś mi coś zrobić, a potem "Ja poczekam na .... :D". I przypomniała mi się jeszcze jedna sytuacja. Kiedy zobaczyłyśmy, że idą, nie wiedząc jeszcze, że tylko do sklepu, zaczęłyśmy ich śledzić, nawet nie dyskretnie. I jak nas zobaczyli "Ej połóź się ! Nie zobaczą nas" i skorzystałyśmy z tego inteligentnego pomysłu, a oni patrzą jak na głupie. Aż w końcu wstałyśmy, uciekłyśmy w jakąś łąkę, a ci za nami pobiegli. Szkoda tylko, że niektóre sytuacje nas poróżniły i oddaliły od siebie. Był jakiś czas, że nie dbałyśmy o naszą przyjaźń. Kłóciłyśmy się codzinnie, że "Miałaś być gotowa na" tą i na tą. Nie dogadywałyśmy się. Nie zawsze byłyśmy wobec siebie fair. Głupia monotonia. Wreszcie stało się, że nie jesteśmy razem od miesiąca. Nie mogę zapomnieć o niektórych krzywdach. I to jest najgorsze. Mimo przeprosin. Ale chyba warto iść do przodu i postarać się to odbudować. A może nie ? Sama nie wiem. Ciężko jest.