Jakie to stare!

Góry Maj 2007

stare dość... ale właśnie to co było wpłyneło na to jacy jesteśmy teraz...

ehh... myślę, że nie będę więcej pisać moich przeżyć wewnętrznych, bo i tak nikogo to nie obchodzi...

dopiero po jakimś czasie

dociera do nas co straciliśmy

i jak bardzo jesteśmy sami...

bywają silniejsi, to ci którzy potrafią się śmiać

ale słabi ciągle płaczą... wciąż jest im źle

a inni zamiast pomóc śmieją się szyderczo w twarz

przecież nie obchodzi ich czyjaś krzywda...

nie moge dłużej patrzeć na to

jak ona płacze, a on się śmieje

zostawił ją gdy go najbardziej potrzebowała

najgorsze jest, że ciągle to pamięta

tak jakby zatrzymała się w jednej chwili

chwili, kiedy ich łańcuch istnienia się przerwał

ale ona w to nie wierzy...

nie może sie z tym pogodzić

przecież było tyle zapewnień

czy wybaczy mu?

spytajcie jej...