Oczywiście muszę pisać wszystko od nowa. Bo photoblog, to nie blogspot.

To będzie dla Ciebie, zresztą nietrudno się domyśleć. 

Skończyliśmy niedawno rozmawiać, a ja dalej tonę 

we łzach i nie wiem w sumie dlaczego. Nigdy nie 

potrafiłam analizować mojej płaczliwości...

Nie potrafię też tego zrobić teraz. Nie wiem...

Może płaczę dlatego, że tęsknie, może ze szczęścia,

a może z tego, że ciągle będę postrzegać siebie 

jako piąte koło u wozu, chociaż bardzo dobrze wiem, 

że tak nie jest. Ale rozum podpowiada mi co innego,

a serce co innego. 

[...]

Nie potrafiłam złożyć ani jednego sensownego zdania

układającego się w treść życzeń. Ale winę zrzucę

na moją tępotę umysłu i ogólne nieogarnięcie. 

I znowu... rozmazane literki.

Lepiej zajmę się tym, co zobaczysz za parę dni.

Jak dobrze, że jesteś... - mimo, że daleko.

lifehouse_-_storm

Najważniejsze niech zostanie niewypowiedziane,

...