Mimo wszystko cz. 16

Mimo wszystko cz. 16

   - Że co? - Krztuszę się musli, które właśnie stanęło mi w gardle, gdy słyszę słowa przyjaciółki. Jayson, siedzi po drugiej stronie wyspy w mojej małej kuchni i pyta bezgłośnie co się stało.
   Jedną ręką sięgam po szklankę wody, podczas gdy w drugiej nadal mam telefon. Biorę szybko kilka dużych łyków. Po chwili znowu jestem w stanie normalnie rozmawiać.
   - Żartujesz sobie prawda? - pytam, wciąż nie mogąc uwierzyć.
   - Nie żartowałabym w takiej sprawie - odpowiada oburzona.
   - Skąd wiedział gdzie pracuję?
   - Nie mam pojęcia. Kazałam mu trzymać się od ciebie z daleka i przypomniałam mu słowa Jaysona - mówi przejęta.
   - Co on na to?
   - Nazwał go pieprzonym lowelasem - odpowiada. Słyszę jak chichocze po drugiej stronie słuchawki co sprawia, że i ja wybucham śmiechem.
   - Informuj mnie gdyby jeszcze raz się zjawił dobrze?
   - W porządku. Muszę kończyć, ale wpadnę do ciebie wieczorem - mówi i rozłącza się. Odkładam telefon i zawieszam wzrok w jakimś punkcie za oknem.
   Dlaczego mnie szukasz Paulu Torresie?
   - Hej mała, co się stało? - pyta mój przyjaciel. Okrąża wyspę i podchodzi do mnie, łapiąc moją dłoń.
   - Nic wielkiego. Ten cały Torres był dzisiaj w restauracji - widzę jak jego twarz tężeje. Jak zaciska usta w wąską linię, jak w jego oczach błyska gniew. Ściskam mocniej jego dłoń, mogłam się spodziewać takiej reakcji.
   - Czego on kurwa od ciebie chce?! - Odzywa się, podnosząc głos. Zastanawiam się jak go uspokoić.
   - Nie wiem - mówię po prostu, ponieważ nic innego nie przychodzi mi w tej chwili do głowy.
   - Niech sobie nie myśli, że może tak po prostu nachodzić cię w pracy. Bóg jeden wie, co mu chodzi po głowie. Uważam, że powinniśmy zawiadomić policję.

cdn.

Patrycja