Kłamstwa roz. 2 cz. 15

http://www.youtube.com/watch?v=b4NORbnAWEY

Kłamstwa roz. 2 cz. 15

-Podobno jesteś niemiła dla mojej córki- powiedział mężczyzna. Otworzyłam szeroko oczy.
-Słucham?
-Tato, to nie ona, przestań- powiedziała szybko dziewczyna i się zaczerwieniła.
Zmarszczyłam czoło. O co tu chodziło?
-Rozgość się- powiedziałam do Aliny.
-Dzięki.
Dziewczyna zaczęła się rozpakowywać. Po kilkunastu minutach jej ojciec wyszedł. Zostałyśmy same. Włączyłam radio i zaczęłam śpiewać piosenkę, która akurat leciała. Zabrałam się za malowanie paznokcie u rąk. Alina wyjmowała swoje rzeczy z walizki i wkładała do szafy. Przerwałam na chwilę malowanie i spojrzałam na nią.
-To ile masz lat?- zapytałam. Alina spojrzała na mnie nieufnie, jednak po chwili uśmiechnęła się lekko i odpowiedziała:
-17. Kończę 18 w grudniu.
-Ja skończyłam 16 w marcu.
-Fajnie- odpowiedziała i kontynuowała rozpakowywanie.
-Skąd jesteś?- kontynuowałam.
-Z Torunia.
-Ja z Gdańska.
-Fajnie.
Zmarszczyłam czoło. Dziewczyna wyraźnie nie miała ochoty ze mną rozmawiać. No cóż. Cieszyłam się, że moja nowa współlokatorka to nie była jakaś ofiara losu. Pomimo tego, że Alina wydawała się dziwna, polubiłam ją. Mogła być bardzo sympatyczną dziewczyną, tylko bardzo niezadowoloną z tego, że musi tu przebywać. Zresztą, nikt się nie uśmiechał na myśl o pobycie w klinice. Atmosfera między nastolatkami była trochę napięta. Może teraz jest lepiej niż kilka miesięcy temu. Maggie dręczyła innych ludzi. Tak naprawdę nigdy nie miałam okazji z nią o tym porozmawiać. Chyba taki miała charakter. Przywódczy, złośliwy. Oczy mi się lekko zaszkliły na myśl o dziewczynie. Nasze pierwsze spotkanie. Oblała sokiem grubą dziewczynę w stołówce, a ja zrobiłam jej to samo. Wszystko to wydarzyło się w ciągu moich pierwszych kilkunastu minut w klinice. No, ale w końcu zostałyśmy przyjaciółkami. Jak już mówiłam, moja przyjaźń z Maggie była burzliwa. Spojrzałam na Alinę. Postanowiłam nie dać za wygraną i zmusić dziewczynę do mówienia.