Kłamstwa roz. 2 cz. 6

http://www.youtube.com/watch?v=D7GW8TYCEG4

Kłamstwa roz. 2 cz. 6

Obudziła mnie moja mama.
-Wstawaj, kochanie.
Otworzyłam oczy i spojrzałam na nią. W jej oczach widziałam miłość, ale też smutek. Usiadłam na łóżku.
-Mamo, przepraszam&
Kobiecie zaszkliły się oczy.
-To dla twojego dobra- odpowiedziała i pocałowała mnie w czoło, po czym wyszła z pokoju. Spojrzałam na kalendarz. 7 września. Dokładnie 5 miesięcy temu, w kwietniu opuściłam klinikę. Po 7 okropnych miesiącach, wyjechałam stamtąd. A teraz, w 5 miesięcznicę muszę tam wrócić. Chciało mi się płakać, poczułam ukłucie w sercu. Nie pocieszał mnie nawet fakt, że zobaczę moich znajomych. Przez chwilę przyszła mi nawet do głowy ucieczka, jednak nie byłam w stanie zrobić tego moim rodzicom. Za bardzo ich kochałam. Wstałam z łóżka i zaczęłam się ubierać. Granatowe rurki, kremowy sweter oversize, czarne botki na koturnach. Moje kasztanowe włosy spięłam w luźnego koka, a na powiekach namalowałam kreski eye-linerem. Spojrzałam na swoje odbicie. Wyglądałam ślicznie. Gotowa na wszystko, pewna siebie.
-Dam radę- powiedziałam do swojego odbicia w lustrze. Zeszłam po schodach do kuchni. Moje młodsze rodzeństwo, Kasia i Filip, siedzieli już przy stole.

-Cześć, dzieciaki- powiedziałam wesoło i uśmiechnęłam się. Następnie obdarowałam każdego z nich całusem w główkę.
-Alinka!- krzyknęły rozradowane. Usiadłam przy stole. Moi rodzice również. Pomodliliśmy się i zaczęliśmy jeść.
-Alinka, zabierzesz mnie dzisiaj na plac zabaw?- zapytała Kasia. Westchnęłam i spojrzałam na rodziców. Posłali mi znaczące spojrzenie. No tak, to ja musiałam wyjaśnić dzieciakom, że znowu wyjeżdżam. Byli zdania, że powinnam brać odpowiedzialność za swoje błędy i ponosić tego konsekwencje. Nawet jeśli to się wiąże z powiadomieniem mojego młodszego rodzeństwa, że ich siostra pijaczka jedzie na odwyk. One tak tego nie odbierały. Nie wiedziały, że coś jest ze mną nie tak.