Pisała Twórczośćzserca.

https://www.youtube.com/watch?v=8HaU7Lq0tew

Życie jest niesprawiedliwe. Wiem to od dziecka. Nie podoba mi sie fakt ze tylu ludzi jest nieszczesliwych na swiecie, ze cierpi.. Nie chodzi tutaj tylko o dzieci z Afryki, ktore gloduja , sa wykorzystywane badz zmuszane do niewoli. Malutkie dzieci choruja. Od malutkiego maja przekreslone zycie juz na starcie. dlaczego? Przeciez nic nie zawinily. Nie wyrzadzily nikomu krzywdy. Dlaczego Bog tak chcial? Nie ma na to odpowiedzi. Tak bardzo smuci mnie fakt, ze sa ludzie, ktorzy nie moga zaznac milosci od plci przeciwnej. Przeciez kazdy zasluguje na bycie kochanym. Kazdy chcialby uslyszec te dwa cudowne slowa kazdego dnia, przytulic sie, poczuc czyjes cieplo, dostac buziaka. Chociazby poczuc czyjac dlon w swojej dloni. Dlaczego niektorzy nie maja szansy spotkac swojej drugiej polowki tylko musza czekac pare lat na to? A co jesli bedzie za pozno? Przeciez wiadomo, zycie niesie wiele niespodzianek. Czasami tych lepszych, a czasem gorszych.. jednak nie doszlam jeszcze do konca tego co chcialabym tutaj napisac. Jeszcze bardziej niesprawiedliwe jest to ze zycie bywa tak krotkie. Wiekszosc ludzi nie dozywa setki. Nie mowie zeby ludzie byli niesmiertelni, bo przeciez nie o to tutaj chodzi. Rodzi sie, wiec tak samo powinno sie kiedys umrzec. Ale dlaczego niektorzy musza juz odchodzic zyjac kilka lub kilkanascie lat? Kiedy pewnego dnia zdalam sobie sprawe ze moj dziadek i moja babcia kiedys odejda, ze ich los jest juz coraz krotszy to jedna lza splynela mi po policzku.Przeciez nie mogloby ich zabraknac.. Siedzac tak teraz na trawie i spogladajac na wszystkich szczesliwych tutaj ludzi mimowolnie na mojej twarzy pojawia sie usmiech. Lubie patrzec na szczescie. Na ludzi, ktorzy sa radosni. Pewni chlopacy stojac w jeziorze pryskaja sie w wodzie smiejac sie na glos. Sa to szczere smiechy przyjaciol spedzajacych ze soba czas. W tym momencie czuje lekkie cieplo na sercu myslac o swoich przyjaciolach. Nie widze ich tylko pare dni a juz za nimi tesknie. Chcialabym teraz byc tutaj z nimi, wyglupiac sie jak zawsze i wskoczyc wraz z nimi ze smiechem do wody.Z daleka widac rodzicow z corka ktorzy siedzac na kocu wyglupiaja sie. Widac ze sa zzyci ze soba. Milo sie na to patrzy. W tej chwili mysle o swojej rodzinie. Mam ja naprawde cudowna. Westchnelam spogladajac dalej. Widze chlopaka i dziewczyne. Sa chyba para. Widac jak na siebie patrza. Bije od nich ogromna milosc. Wielkie szczescie. Pasuja do siebie. Spogladaja sobie w oczy, on robi glupie miny, a ona sie smieje dawajac mu buziaka. Ta scena przypomina mi mnie i Jego. Zachowujemy sie identycznie jak oni. Wstaje i zmierzam wolnym krokiem na skalke. Wchodze na nia. Woda delikatnie oblewa mi stopy, czuje zimno, ale za chwile staje sie ona przyjemna. Unosze glowe w gore. Spogladam w niebo. Dzisiejszego dnia jest bardzo niebieskie bez jakiejkolwiek chmury. Patrze i lekko sie usmiecham. Mam uczucie, ze w tym samym czasie On tez spoglada w niebo. Mimo, ze dzieli nas teraz tyle kilometrow to wiem, że cały czas o mnie myśli. Czuje radosc wiedzac, ze On i moi przyjaciele jestesmy pod tym samym niebem. Zamykam oczy i wdycham powietrze. Jestem szczesliwa. Wiem, ze sa ludzie ktorzy oddaliby wiele za kawalek chleba badz jednego z rodzicow dlatego doceniam to co mam i dziekuje Bogu, ze tak wiele mi podarowal...

Twórczośćzserca