Kłamstwa cz. 71

http://www.youtube.com/watch?v=7pLTNzPoiuY

POPRZEDNIA CZĘŚĆ

http://ask.fm/opowiadaniazsercemx3

Kłamstwa

część siedemdziesiąta pierwsza

-Maggie... Proszę. Mi też zależy na Mai. Powiedz.
-Powiedział, że mu na tobie zależało.
-Na mnie?- zapytałam zdziwiona.
-Tak, na Tobie.
-Ale...
-Tak wiem. Jak to możliwe. Przemek powiedział mi, że znał Cię od dawna. Wiesz, to ciekawe, że mieszkałyśmy w tym samym mieście i nawet nie zdawałyśmy sobie z tego sprawy. No, ale nie o tym chciałam mówić. Podobno wpadłaś kiedyś na niego w sklepie. Zderzyliście się. Przeprosiłaś i pobiegłaś dalej, do Dawida.
-Dawida?
-No tak. Twojego chłopaka. Przemek obserwował Cię, widywał cię przynajmniej kilka razy w tygodniu. Zainspirowałaś go, cokolwiek to znaczy. Powiedział, że było w tobie coś pociągającego. Szukał cię. Podobno szukał cię bardzo długo. Po jakimś czasie stałaś się nieodłącznym elementem jego życia. Myślał o tobie bardzo często. Sprawdzał twój profil na facebooku. Tak bardzo chciał cię poznać. Widział, że masz anoreksję. Nawet dowiedział się, gdzie mieszkasz. Tego dna przyszedł pod twój dom. W końcu wyszłaś z niego. Zaczął za tobą iść. Widział twoją kłótnię z Dawidem. Słyszał ją. Domyślił się, że jedziesz do kliniki położonej najbliżej naszego miasta. Domyślił się, że będziesz w tej samej klinice, w której ja. Ale tak bardzo go pociągałaś, że... Stało się. Ty nawet nie zdawałaś sobie sprawy, że ten chłopak wie o tobie więcej niż myślisz. A ty głupiutka poleciałaś na jego niebieskie oczy- dziewczyna spojrzała na mnie z nienawiścią.- Ponieważ ma charakter jaki ma, wasza przygoda skończyła się bardzo szybko. Potem dowiedziałam się, że Przemek mnie zdradził. Za każdym razem kiedy o tym wspominałam, dziwnie się zachowywałaś. Nagle się czerwieniłaś, odwracałaś wzrok. Nie sądziłam, że to może mieć jakiekolwiek powiązanie ze zdradą Przemka. A jednak. Kiedy dowiedział się, że jesteśmy razem w pokoju, przestraszył się, że mu powiesz, że to z Tobą. Zależało mu na tobie. Bardzo. Dlatego kiedy zobaczył Maję, wydała mu się idealną osobą,na którą można zrzucić winę. Ważne było dla niego tylko to, żebym cię nie obwiniała. Miał ogromną nadzieję, że po twoim powrocie do miasta, się zejdziecie. Specjalnie podszedł wtedy do ciebie i Dawida. On naprawdę chce z tobą być- Maggie nawet na mnie nie spojrzała. Miała łzy w oczach, ale walczyła z nimi. Widać po niej było, że nie chciała płakać. A ja? A ja nie byłam w stanie się odezwać. Nie mogłam uwierzyć. Po prostu nie mogłam w to uwierzyć. To wydawało się takie... nierealne. Ale łącząc fakty, było to logiczne rozwiązanie.
-Chcesz wiedzieć coś jeszcze?- zapytała dziewczyna nawet na mnie nie spoglądając.
-Kochasz go nadal?
Maggie spojrzała na mnie zdziwiona. Milczała przez chwilę, a potem się odezwała.
-Kocham. Byliśmy parą tak długo. Podrywał inne dziewczyny. Nie był idealnym chłopakiem. To znaczy, dla mnie był idealnym chłopakiem. Kochałam go i byłam w stanie wybaczyć mu wszystko. Coś jeszcze?
-Chyba nie...- odpowiedziałam i westchnęłam. Maggie wstała z łóżka i wyszła z pokoju. Tak po prostu. Siedziałam otępiała na łóżku.Jak to możliwe? Przemek mnie śledził? Boże, może on jest chory psychicznie?
Nie mogłam w to uwierzyć. Po prostu... nie potrafiłam.