Tworczosczserca 2 cz. 2

http://www.youtube.com/watch?v=kfLB77VQoNI

ZAPRASZAM DO KONKURSU - KLIK

CZĘŚĆ DRUGA

Siedząc, na dachu i pijąc przepyszne wino, rozmawialiśmy o naszych zainteresowaniach, przyszłości i wielu innych błahych sprawach. Tak minął nam cały wieczór i zrobiło się dość późno, więc Mikołaj odwiózł mnie do domu. Przez całą drogę znów rozmawialiśmy o wszystkim, lecz gdy się zatrzymał nastąpiła krępująca cisza. Pocałowałam go w policzek i podziękowałam za uroczy wieczór i wróciłam do domu. W salonie znalazłam tatę, który zasnął na kanapie. Przykryłam go kocem i po cichu udałam się do łazienki. Leżąc już w łóżku, myślałam o dzisiejszym dniu. Czy to wydarzyło się naprawdę? Czy ja, Lena szara myszka, byłam na randce z najprzystojniejszym i najbardziej pożądanym chłopakiem w szkole? Tak rozmyślając, zasnęłam. Śnił mi się Mikołaj i gdy obudził mnie budzik, byłam zła, że przerwał mi taki piękny sen. Jak tylko naszykowałam się, wyszłam jak najszybciej do szkoły. Postanowiłam dzisiaj, iść pieszo i jeszcze raz przemyśleć wczorajszy wieczór. Doszłam do wniosku, że była to jednorazowa sprawa, choć w głębi duszy pragnęłam, aby było inaczej. Lekcje dłużyły się dzisiaj niemiłosiernie i jak na złość nie potrafiłam znaleźć Mikołaja. Zrezygnowana, poszłam do mojego ulubionego miejsca świetlicy. Zamówiłam sobie herbatę i usiadłam przy tym samym stoliku, co zawsze i wyciągnęłam książkę. Nie pozwolono mi na pogrążenie się lekturze, ponieważ przerwał znowu uroczy brunet. Czułam wzrok wszystkich zgromadzonych osób. Nie dziwiłam im się. Nie codziennie spotyka się taki widok. Oczywiście umówiliśmy się na następną randkę. Po szkole wracałam do domu cała w skowronkach. Jednakże moja radość nie trwała długo. Po powrocie szukałam wszędzie taty. Janek, mój młodszy brat, był jeszcze w szkole. Zdziwiło mnie to, że tata mi nie odpowiada. Szukałam go wszędzie. Dlaczego tak bardzo się denerwowałam? Odpowiedź jest prosta. Mój kochany tatuś jest chory na serce. Pewnie zastanawiacie, co z moją mamą. Już tłumaczę. Gdy miałam 8 lat wracałam razem z mamą z zakupów. Chciałyśmy zrobić niespodziankę Jankowi i tacie i przygotować obiad. Jak już mówiłam, miałyśmy akurat zielone światło. Niestety jakiś pijany kierowca nie zwrócił uwagi na czerwone światło i uderzył prosto w nasze auto. Obudziłam się w szpitalu, a obok mnie siedział załamany ojciec z braciszkiem. Jedyne, co mnie obchodziło, a raczej kto, to mama. Nikt nie odpowiadał na moje pytania. Dopiero lekarz poinformował mnie, że zmarła na miejscu. Długo nie potrafiliśmy się podnieś po tym wydarzeniu, zwłaszcza ja. W końcu to ja namówiłam mamę, aby jechać na zakupy. Po tym zamknęłam się w sobie i stałam się tą osobą, którą teraz jestem. Wracając do taty. Wchodząc do kuchni, zauważyłam go, leżącego na podłodze. To, co działo się potem, było nie do opisania. Szybko wezwałam pogotowie i udzielałam pierwszej pomocy, błagając i łkając przy tym, by nas nie zostawiał. Karetka szybko przybyła i wzięła tatę do szpitala. Poprosiłam sąsiadkę, aby przypilnowała Janka jak wróci ze szkoły, a sama pojechałam za karetką. Po przyjeździe nie dopuszczono mnie do niego, dlatego musiałam czekać w poczekalni. To, co wtedy czułam, te wszystkie myśli przychodzące przez moją głowę. Strach, lęk, smutek. Po 20 minutach przyszedł lekarz. Modliłam się w duchu, aby nie powiedział najgorszej informacji, bo nie zniosę tego, że kolejna bliska mi osoba ode mnie może odejść. Na szczęście taty stan był stabilny. Szybko do niego poszłam i przeklinałam w myślach, że przeciążył organizm przez pracę, ale byłam szczęśliwa, że żyje. Godzinę później przywiozła sąsiadka braciszka.

CDN.

Tworczosczserca