Opowiadanie Karola.

Łzy powoli powoli płynęły po policzku dziewczyny, ta dziewczyna rok temu o tej porze, była uśmiechniętą nastolatką która miała w sobie bardzo dużo energii. A teraz? Samotnie siedzi pośród czterech ścian , a w powietrzu wiruje dym z papierosa.  Kaśka miała 16lat, a nikt nie jest w stanie sobie wyobrazić co przeżyła, jak bardzo cierpiała bo ktoś chciał zabawić się jej uczuciami. Rok temu poznała chłopaka, zakochała się w nim bezgranicznie, nigdy nikogo tak mocno nie pokochała jak jego. Ale co z tego? Ona dla niego była zauroczeniem, jeżeli w ogóle darzył ją jakimś uczuciem. Długo dawał jej nadzieję na to, że być może coś z tego będzie. Była szczęśliwa ,że ktoś taki jak on poświęca jej czas, interesuje się co u niej. Mijały miesiące pisali ze sobą całymi dniami, spotykali się. Dziewczyna zadaje sobie codziennie pytanie po co to wszystko było? Skoro z dnia na dzień olał jej uczucia, skreślił wszystko co ich łączyło , urwał kontakt z Kaśką bez żadnego wytłumaczenia. Załamana dziewczyna nie dawała sobie Rady, wylądowała w szpitalu , leżała w nim dwa tygodnie. Te dwa tygodnie były najgorszymi dniami jej życia, czuła się upokorzona, brzydziła się sobą że dała się tak oszukać, że go kochała i nadal kocha. Cały czas przy niej był jej przyjaciel Krystian, kochał ją dziewczyna o tym wiedziała i czasem dawała mu nadzieję. Wiedziała że źle robi ale czasem potrzebowała biskości. Chłopak był przy niej cały czas, zawsze powtarzał że będzie na nią czekać i kiedy tylko upora się z uczuciem do tamtego on będzie cały dla niej. Tyle że Krystian tez powoli tracił nadzieję na to, że Kaśka go kiedyś pokocha. To wszystko robiło mu straszny burdel w głowie, z którym przestawał sobie radzić. Nastolatka nie chciała go ranić, ale była tak zapatrzona w tego którego kochała , że sama nie wiedziała co robi, co się z nią dzieje. Kiedy wyszła ze szpitala obiecała sobie, że będzie silna, że zapomni ale nic z tego nie wychodziło. Całymi dniami zadawała sobie pytanie czemu? Ale nie miała odwagi żeby zapytać chłopaka wprost. A kiedy zebrała w sobie siły i napisała do niego, jego nie było stać na żadne wyjaśnienie co zabolało Kaśkę jeszcze bardziej.Do tego Krystian miał wypadek o który obwiniał właśnie ją. Dziewczynę bardzo to zabolało, ale rozumiała chłopaka. Kochała go na swój sposób, nie jako chłopaka a brata czy przyjaciela. Nie chciała go stracić. Dzięki koleżanką nastolatka powoli zapominała o dupku który spieprzył jej prawie rok życia z Krystianem wszystko sobie wyjaśniła, spotykali się często gadali, potrzebowała go. Zawsze kiedy z nim pisała uśmiech sam pojawiał się jej na twarzy. Cieszyła się , że ma obok siebie tak wspaniałego przyjaciela, że po tym wszystkim co mu zrobiła jest przy niej. kiedy miała wrażenie ,że zapomniała o tamtym dupku i że teraz chyba będzie szczęśliwa , wszystko legło w gruzach. Dostała wiadomość, że Krystian nie żyje. Ten dzień, na zawsze zostanie w pamięci dziewczyny. Straciła go, dopiero teraz zrozumiała jak wiele dla niej znaczył ,że dzięki niemu nadal wytrzymywała na tym świecie a teraz on nagle zniknął, Bóg zabrał jej osobę którą kochała całym serduszkiem jak brata. Nie potrafiła zrozumieć czemu się tak stało, teraz kiedy było dobrze. pamięta kiedy była na jego pogrzebie, spojrzenia jego kolegów tak jakby obwiniali ją o wszystko. A może to była moja wina? Kaśka potrafiła zadręczać się tym pytaniem codziennie. Mimo tego że na pozór była uśmiechnięta i roześmiana, w głębi duszy cierpiała. Nie dawała sobie spokoju, miała wielkie wyrzuty sumienia. Przecież on ją kochał, kochał ją tak jak ona kochała tego innego. Czemu dopiero teraz zrozumiała to, że tak cholernie go zraniła. Kiedy tylko przychodzi wieczór dziewczyna, bierze jego zdjęcie i rozmawia z nim. Wszystko jej o nim przypomina, tęskni za nim tak bardzo. Chciałby cofnąć czas ale nie umie. obiecała mu kiedyś że da Radę ,ale nie daje nie umie się pozbierać. To wszystko tak strasznie ją przygniotło, próbuje się podnieść i zrobić to dla niego, ułożyć sobie przyszłość. To jedyne co może teraz dla niego zrobić.

PISAŁ KAROL

KONKURS